Namert bir gül býraktý yüreðine
Ah be gülen gözlüm, gül yüzlüm
Gülistan'da buldun bir an kendini
Yaþý dayanmýþ otuz beþe
Ne fayda bitanem ne fayda
Keþke akýl yaþta olsa
Yalan bakýþlara dalýp gittin
Koca bir yanlýþýn ortasýna
Aþký oturttun
Olmaz gülüm, olamaz
Yuva yýkýp, yuva kurulmaz
Boyuna posuna bakan adam sanýr
Aldanma güzelim aldanma
Gözleri de sözleri de aldatýr
Býrak konuþsun bütün köy
Olmadý dolasýn diline tüm dünya
Seni de onu da cümle alem tanýr
Yüreðin gibi gözlerini de
Boðma kanlý göllerde
Senin bu halin canýmý acýtýr
Her acýda
Derin bir sancý yüreðimde
Acý çizgiler aksedince yüzüne
Yeþile bürünür toprak gözlerin
Ve
Fýrtýnalar kopar yaðurlar yaðar
Þimþekler çakar yeþilliðinde
Sýrýlsýklam eder kederlerin
Söyle þimdi gül yüzlüm
Her yaðmur sonu beraber
Kuraklanmadýk mý?
Hiç korkmadýk ýslanmaktan
Sen yanýmda ol yeter
Yýkamaz beni hayat denen canavar
Demez miydin
Yanýndayým can dostum yanýndayým
Namerdin sözleri aþk diye düþtü yüreðine
Ah be gülen gözlüm, gül yüzlüm
Gerçeðe kapadýn gözlerini
Lodos çarptý doðrularý yüzüne
Sessizliðin melankolisi sarmasýn
Baðýr, çaðýr, aðla, kýr, daðýt
Susma gül yüzlüm n'olur susma
Haydi dök içini bana
Bilirsin ne olursa olsun kýrýlamam sana
Þunu da unutma
Þahit olamam
Kendini zindanlara atýþýna
Göz göre göre
Atamam kör kuyulara
Evet gül yüzlüm tutan yok seni
Git þimdi o namerde
Gidersen ben olmayacaðým
Tüm sevdiklerin gibi gideceðim ben de
Herkesi herþeyi býrak bir kenara da
Birazcýk saygýn varsa kendine
GÝTME
GÝTME GÜL YÜZLÜM...