Yani seninle evlenmek istiyorum
KELEBEK




Saçlarýndaki beyazý kutuplara seriyorum....O zaman sen diye baðýrýyor bana.Kelebeðin pullarýný ,iðdelere seriyorum,parmaklarýmla ovuþturuyorum. Omuzuma konan muhabbet kuþu senin gibi dudaklarýmý arýyor.Yuvasýný ayaklarýyla kazanda, mevzilini kafasýnýn geçtiði deliklerde arayanda seninle beni arýyor. Aðaçlarýn yeþili nasýl yanýndaki otlarý sarý istiyorsa bende seni ,ak yanaklarýma al gibi istiyorum.

Meclisin yada mahkemenin kapýsýnda içeriyi süzen hizmetkar gibi iki ayrý dünyanýn kendisine deðmeden dönebildiðine þaþýrýrken ellerimin uçurumda asýlý kalan sevgini tuttuðunu unutuyorum. Sabah! Uyanmýþým. Ama pamuðun içinde kalan fasulye tohumu gibi bambaþka þekilde.Düþünüyorum biz ayrýmýyýz diye,evet ayrýyýz.Peki ayrýlabildik mi ?hayýr ayrýlamadýk.Yüzümü ellerimle kapamam kadar kýsa sürüyor.

Bazen kanýmýn akarken sesini duyduðumda kulaklarýmý kapamam yetmiyor çünkü bu ses içerden geliyor,bazen baþýmýn aðrýsýný parmaðýmla ezmeye çalýþtýðýmda durur gibi oluyor ya yalnýzlýðýn sýzlanmasýdýr bu çünkü. Ýþte o kadar ýslak kalýyor parmaðýmýn ucu ayrýlýðý duyarken tükrüðünle.

Yumurtadan çýkardýðýnda baþýný ne kadar güzel bir yaratýk olacaðýný ,nefes nefese koþarken kalbinin duracaðýný bilemiyorsun ya, hani uyurken yataðýn ucunda kalýyor ve elin yere deðiyor ya bu kadar uzaklýkta yakýným sana. Gömleðini çýkartýp býraktýðýn berjerin yanýndan geçiyim ben.Kokusunu içime çeke çeke .Kapýnýn kolunu tutup býrakamama donukluðuyla beklemek istiyorum karþýnda. Meyveyi çekirdeðine kadar deðil,ondan tekrar aðaç olacaðýný bilene kadar yemek istiyorum.Yani seninle evlenmek istiyorum.

Yere düþen kitabýmýn açýldýðý sayfa gibi bir þeyler anlatmaný bana ve arý gibi doldurduðun her kovan hücresinde resmimizi çizmeye daha da yakýnlaþmaný istiyorum. Bir beyyine istersen aþkýma dair;düþlerimi çamura batýr ve yaralarýna sür.Bizim için deðdiðinde yapraklar birbirine rüzgar anamýz,serinlik babamýz nasýl oluyor gör.


Küsmeyelim ellerimizi baðlayan tere.Býrakmayalým karþýdan karþýya geçerken onlarý.Yuvarlansýn damlalar yüzümüzde bir yol çizene kadar. Kaymadan tutmamalýyým aþkýmýzý,o iki yanýnda bizim olduðumuzu bilsin yeter.


Yavaþ yavaþ bitse gün, usul usul konuþsa benimle,dilimin yataðýnda kalýþý gibi bir tek benim için dursa olduðu yerde. O zaman üzerinden geçemez tükrüðüm bile. Kesemediðimiz týrnaðýn hissedilen ucu duygusu veren, daðýn taþýn arasýndan kirlenmeden su gibi çýkýp gelen, yazmadan çizmeden, mektep görmeden eren sevdayý hep yaþayalým.

Topraða uzanmazsýn çimen varken
Taþlara yaslanmazsýn yastýk varken
Terimi koklamazsýn güller varken,
Uykuya dalmasýn hayaller varken
Yüzüme bakmazsýn göðünki varken
Sararmýþ otlarý yakmazsýn aðaçlar varken
Bir satýr yazmazsýn baltalar varken
Hiç aç kalmazsýn baðýn bahçen varken
Yollarýma çýkmazsýn uçaklarýn varken
Sözüme aldýrmazsýn yalanlarýn varken
Amaaa Gönlümü kýramazsýn bu sevdan varken!