dili buran bir öykü soru iþareti
yaþam kayalarý seviþken kelimeler
kýnýndan sýyrýlan gün gibi saplandý
kýrýlgan bir þarký oldu dil
aktý ucuna bembeyaz kaðýdýn
yadýrgadý yerini mürekkep
koptu vagonlarýndan
kývrýlan ve artýk temiz olmayan
zaman
çocukluðun gözyaþlarý
yaþayan tüm umutlarý
yamalý kirli sarý
çöktü akþam ve siyah
kaçtý dehlizine mavi
zembereði boþaldý göðün
lokomotif raylarýný aradý
sadece yazýsý silinmiþ kitabýn
okunmuþ geçmiþin ardýnda
hüzünlendikçe boþalan
boþaldýkça hüzünlenen kadeh
huzursuzca sallandý sandalye
uzaklaþan hayaline gülümsedi
daha da söndü yüzü
belki bir damla yaþ ama
son defa dönüp bakmadan
gölgesi uzaklaþtý teninden
solan son resim gibi yýðýldý
mor kederin ayak ucuna
yalnýzlýk ve adam
ve þiir
ve lokomotif
ve yazýsýz kitap
ýslandý yaprak yaprak
yavaþ yavaþ daðýldý
kalan tek kelime acý
sadece acý…