AZÝZ
Þafak bekleyen bedenim yorgun Beni yarimin yanýna Koyun Uzaklarýmý Yakýn ettim yarýnlarýma Umut ektim ...Gökdelenden Sonsuza Atlýyorum Çaresiz Her akþ*mýmda sensiz Aðlýyorum ..Pencerelerimi açýyorum kalbimde seni besliyorum Yeni nesilden merhabamý eksik etmiyorum Yalnýzlýkta kaybolma korkusuyla Ýlerliyorum ..Elimde Meþalem mUTLULUÐu yakaladým

ALee
Yarýnlarda bekleyen yapmacýk aþklarý arkamdan vuranlarla beraber gömdüm, üzerine beton döktüm,yeþermiþliði sona eren otlarý söktüm,bi cigara yaptým son nefesinde seni andým ve aðladýmhaykýrýslarýmý daðlar býle duymadý taþ kalbýn duysa ne fayda ,ay’dan gelen ýsýk býle aydýnlatmadý gecelerýmý ve bitmiyor bu sensizlik sabahlara cýkmam hayal oldu gözlerimde yaþ dereler çaðladý,bir ben birde liriklerimmm aðladý

AZÝZ
ne seni anlatabiliyorum ne de sensizliði sahipsiz Düþlerde Konaklýyorum kendime Kahramanlar yaratýyorum Ýkimize Þiirler yazýyorum tarihin en derinliklerinden.. düþünüyorum Odamda yoksa yarým býraktýðým Sol yanýmmýsýn ..sana harebe ve Yýkýk kentin Son baharýnda Sesleniyorum Ama bensiz Bir tarih KADAR yALNIZ bÝR MEVSÝM kadar Yorgunum ...

ALee

Kimselere anlatamadým bu felaketi,sensizliðin kabullenemez ezikliðini ve sevdiðimi söylesemde sana ,anlatamadým gibi geliyor gözümden akan yaþlara baksana,bu kaderse acýsýný cekerim, ben ayný yerimdeyim, hep beklerim seni sensizliðin bitiminde gece ,bütün isyan kelimelerimi ateþe atýveririm ,eminim ki gelecek sin ve bu acý biticek,kulaklarým sesini duyduðu an bu dert sona erecek,ellerini ayýrma nolur ellerimden,çünkü o zaman bu ömür bitecek……