Kimbilir hangi rengindesin hayatýn?

Aþk deðdimi bir kez insanýn yüreðine, büyüdükçe büyüyor...

Yaðmurlar yaðsýn diye dua ediyorum. Maviye bezenmiþ bir halde, nil yeþilinin sonsuz özleminde bekliyorum dönüþünü...

Yýldýzlý gecelerin seyrine dalmýþ, seni var etmeye çalýþýyorum, olmadýðýný, olmayacaðýný, olamayacaðýný bile bile...!

Bir yakýn, bir uzak birlikte ola(mama)bilme ihtimallerinde tüketiyoruz zamaný. Gerçek miydik, yoksa bir izdüþümü müydük sadece...

Ýþte hayat! Çaresizlikleriyle, çýkmazlarýyla, karamsarlýklarýyla, ömür tüketen iç çekiþleriyle senden yarým kalanlarý tamamlamaya çalýþýyorum.

Kimbilir þimdi neredesin?

Mutlu olduðunu söyleyeceksin sözüm sana ulaþtýðýnda. Belki ben böyleyim diyeceksin. Belki kapatmaya çalýþacaksýn yüreðindeki gerçekleri kaçamak cevaplarýnla... Susacaksýn... susturacaksýn....susturalacaksýn... ve kaç kez daha bahanelere sýðýnacaksýn...

Sancýlý bir akþam üstünü, demli bir çayla avuturken sensizliði. Bir yýldýz kayýyor gökyüzünden. Hadi durma bir dilek tut. Yürekten olsun. Hadi durma...

Hadi durma. Hiç olmadým say, hiç dokunmadým say gözlerine, hiç düþmedim say cümlelerine... Say sayabildiðin kadar... Farzet, mesela de...

Hadi durma, al yanýna beni. Sen olmayýnca olmuyor. Sen olmayýnca olunmuyor.

Geceleri dizerken sana yazdýðým metinleri, bir an sanki ayak sesini duyuyorum, geliþini. Gözlerim kapýya dönüyor... Varla yok arasýnda bir umut, beklenti...

Önümde arkamda, saðýmda solumda, içimde dýþýmda, saklanmayan sensin ve sobe demeyi bekliyorum ... Sensin bendeki her þey yaðmur yüreklim...

“Yok” desem varsýn, “var” desem hani neredesin?

Kimseler bilmesin diye, sana nazar deðmesin diye, nakýþ nakýþ adýný iþliyorum cümlelerin içerisine...Þehirler deðiþtiriyorum, kendimi deðiþtiriyorum.

Yolun sonu...Yolun baþý... Bir sensizliði deðiþtiremiyorum. Düþünüyorum senin üzerine bir hayat nasýl deðiþtirilir diye. Herþeye cevabý olan ben, bir sensizliði deðiþtiremiyorum...

Kimbilir neler yapýyorsun?

Zaman ilerledikçe dahada tazeleniyor geçmiþ...

Durup bir köþe baþýnda seyretmek isterdim seni, ellerini, saçlarýný, içindeki çoçuðun yaramazlýklarýný, gözlerindeki o masumane bakýþlarý...

Býraktýðým hiç bir þeyin býraktýðým gibi olmadýðýný... Anlatmalýyým...

Evet; sana hala aþýk olduðumu bilmelisin.

Affýna sýðýnarak aþýk olduðumu...


Doðan ORMANKIRAN