bir sürü taverna sanki kitaplar
içinde eðlence, içinde hüzün.
Her kelime fahiþeyi andýrýr,
gelen kullanýr giden kullanýr.
kahkahalar sýyrýlýr geçer hayatýmýzdan
duyduklarýn hayal miydi yoksa gerçek mi?
sen sorularý düþünürken onlar daima sarhoþ olur
kullanýlmanýn verdiði üzüntü bir vakit sonra komik bir hal alýr
ve durmadan kahpece güldüklerini görürsün.

kelimeler çarþýsýnda gezenler kendilerine þair derler
en güzelini eve kapatma derdindedirler,
oysa ayný malý kaç defa pazarlarlar kimbilir.
ilkmiþsin gibi bir çoþkuyla koþarþýn,
sonra o hüzünbaz gülümseme sesi uyandýrýr seni,
bu bir yalan!
insaný anlatan en iyi kelime kendine söylediðidir,
hiç kimse senin karþýna senin gibi içli düþüncelerde bir þair gibi çýkamayacaðýndan
ve de hiç kimse,
senin gibi o gönül dostunu en iyi þekilde anlayamayacaðýndan
bu daima içinde kalmaya mahkumdur.
herþeyi anlatamazsýn, bunu anlamayý öðrenmelisin!
hiç mi düþünmedin
"en güzel söz söylenmemiþ olandýr" ne demek
hayýr diyebilirsin belki,
ama içinde o en güzel sözler kaç kere söylendi sana.