Nerden geliyordu,belli deðildi.Yorgun kentin,karanlýk ve ýssýz sokaklarýndan yaðmur eþliðinde geçip de gelip durmuþtu penceremin önünde.Belli ki uzun bir yoldan gelmiþti,belli ki yabancýydý.Biraz ürkekti ama her þeye raðmen ayakta kalmasýný da biliyordu.Terkedilmiþ gözlerle baktý gözlerimin içine,toprak kokuyordu bakýþlarý,gözünün beyazýnda kara o karalýkta da ölüm vardý.Matem havasýndaki sözleri ve sessizliði bir veda busesi gibiydi.
Birden irkildim bu görüntü karþýsýnda,korkuyla titredi her yaným.Kanýmým tekrar damarlarýmda dolaþmasý kaç saniye aldý bilmiyorum ama pencereyi araladýðýmda rüzgar bir tokat gibi patlamýþtý eskitmeye çalýþtýðým anýlarla dolu odamýn içerisinde.Bir tokat gibi patladý yüzümün tam ortasýnda kýþýn o dondurucu ve acý soðuðu.
Cam açýldýðýnda gece tüm serinliði ile odama girmiþti sanki,o an soðuk içimi sýzlattý.Bir anlýk durgunluktan sonra hemen onu içeri aldým.Benden korkmuyordu,belli ki son duraða gelmiþti ve belli ki içeride girmek istemiyordu.Oracýkta kalýp hayatýna son vermekte kararlýydý.Onu içeri aldýktan sonra apar topar kapattým pencereyi, hemen üzerimde ki hýrkayý çýkartýp,sardým ve kaloriferin yanýna býraktým.
Konuþmuyordu,Konuþmýyacak mýsýn dedim.Sesim duvardan duvara çarpýp bana tekrar geri geldi.Cevap alamayacaðýmý anladýktan sonra yemesi için biraz yiyecek birazda su getirdim.Ne getirdiklerime baktý nede bana.O yüzdende yemesi içinde ýsrar etmedim.Öylece karþýsýndaki koltuða oturup hiç sesimi çýkarmadan sadece onu izledim.Konuþmaya çalýþsam da karþýlýk alamayacaðýmý biliyordum,o yüzdende yeniden konuþmayý denemedim bile.Bir süre sonra uyuya kalmýþým.Ta ki sabah saatin sesiyle uyanan kadar.
Sabah olmuþtu, yine iþe geç kalacaðým diye düþündüm.sonra günlerden Pazar oluðunu anýmsadým.Kendime bir fincan kahve yaptýktan sonra birde sigara yaktým.O ara gazeteler gelmiþ olmalý diye düþündüm ve doðru kapýnýn önündeki gazeteleri aldým.Dalgýn gözlerle okumaya çalýþýrken gazeteleri minik puntolarla yazýlmýþ bir haber takýldý gözüme.Haberde þöyle diyordu ;’’Eski sevgilisinin evlendiðini duyan genç hayatýna son verdi .’’O an dün gece ki misafirim geldi aklýma,hemen yanýna koþtum.Oracýkta cansýz bedeni duruyordu.Uzun süre piþmanlýk ve þaþkýnlýkla baka kaldým sonra yüreðimin neden diye sitem dolu sesleniþi dýþarý vurdu.NEDEN ? Esasýnda ona deðil kendime kýzgýndým,çünkü belki de kurtara bilirdim onu.Sonra dün geceki gözleri geldi aklýma o kararýný vermiþti.Þimdi biliyordum kendimi kandýrmak deðildi bu o çoktan ölümü seçmiþti.Biliyordum.Çünkü gözleri öyle söylüyordu,çoktan ölümü seçmiþti .Bu düþünceler beynimin içinde dolaþýrken,bir gün önceki aynaya yansýyan gözlerim geldi aklýma.sonra direniþim geldi sana ve hayata.Artýk biliyordum o seçmiþti yolunu ne yapsam kurtuluþu yoktu.
Üzerime bir þeyler giydikten ve komþudan da küreði aldýktan sonra bahçeye indim.Her yer ýslaktý ,belli ki dün gece onu içeri aldýktan sonra da epey yaðmur yaðmýþtý.Þimdi hava soðukta olsa Aralýk ayýna yakýþýr cýlýz bir kýþ güneþi vardý.Hemen Akasya aðacýnýn oraya yöneldim.Arasý odamýn penceresinden rahatlýkla görebildiðim bahçedeki tek yerdi.Sonra aðacýn dibine doðru derince bir çukur kazdým ve bahçede bulduðum birkaç tahta parçasýný çukurun içine yerleþtirdim, burada iþim bitmiþti.eve gidip onu dün gece üzerine sardýðým hýrkayla alýp gelmem iki dakikamý bile almamýþtý,ve o hýrkayla birlikte kazdýðým çukura býrakýp üzerini toprakla örtüm , ardýndan da ince , sivri yüzlü bir taþ parçasýný baþ ucuna býraktým.Baþ ucunda birkaç dakika kaldýktan sonra eve gitmek için geriye döndüðümde camdan bana bakan komþunun haylaz çocuðunun bakýþlarýyla kendime geldim.Hýrka ? onun hýrkasý,onun hýrkasýný da kuþla birlikte gömmüþtüm.O hýrka ondan bana kalan tek somut hatýraydý ve þimdi kuþla birlikte topraðýn altýndaydý.Çocuðun gözleriyle tekrar karþýlaþtýðýmýzda þimdi bana gülüyordu.Belli ki oda anlamýþtý þaþkýnlýðýmý.Bir an hýrkayý oradan çýkarmalýyým diye düþündüm fakat nedense vazgeçip,çocuða gülüp doðruca eve gelip, dün gece uyuya kaldýðým koltuða oturdum,her tarafým çamur içindeydi.
Kaç saat orda kaldým bilmiyorum.Þimdi telefon çalýyordu zorda olsa yerimden kalktým.Telefonu açtýðýmda telefon yüzüme kapandý.Ne kadar uzun zamandýr, meçhul ziyaretçilerim vardý telefonun hatlarý üzerinde.Meçhul ve korkak ziyaretçiler.Dýýt...dýýt..dýýt... diye kulaklarýmý çýnlatan telefonun avizesini yerine koyduktan sonra,kalktýðým koltuða yeniden yöneldim,o an aynadan yansýyan görüntüm.Aman Allah’ým her tarafým çamur içindeydi,yinede hiç gücüm yoktu üzerimi deðiþtirmeye.Tekrar koltuða oturdum,saatler geçmiþti belliydi ,akþam kýþa haz tüm erkenciliði ile örtmüþtü penceremi.Bir sigara yaktým,daha bir nefes bile almamýþtým ki zihnim bir anda yeniden boyandý sana,zaten kaç zamandýr her boþ anýmda yanýmda bitiyordun.Neden bilmiyorum aðlamam gerekiyor diye düþündüm ama nedense uzun zamandýr bir türlü aðlayamýyordum.Sigaramýn yanan izmaritinin kokusu ile yeniden kendime geldim.Usul usul ayaða kalktýktan sonra üzerimdekileri çýkartýp bir duþ aldým ve bilmediðim bir sebepten yataðýma yöneldim..Yataða uzanýr uzanmaz uyuya kalmýþým.Oysa uzun zamandýr,seni düþünmekten,bizimle ilgili hayaller kurmaktan bir türlü uyuyamýyordum.
Pazartesi günleri sabah erken inerdi þehre,o günde öyle oldu.Saatlerce uyumama raðmen yataktan zor doðruldum.Tuhaf bir his vardý içimde Elimi yüzümü yýkar yýkamaz,bahçede Akasya aðacýnýn dibinde buldum kendimi,hava oldukça soðuktu,asýl kýþ þimdi gelmiþti.Sivri yüzlü taþý yerinden kaldýrdýktan sonra dün kapattýðým mezarcýðý ellerimle kazdým.Ýlk önce hýrkanýn ucu gözüktü sonra tamamý,hýrkayý aldým,içini açtýðým da içinde kuþ yoktu.Çukuru iyice kazdým,tahtalarý buldum içinde kuþ yoktu.Ýlk önce komþunun haylaz çocuðunun kuþu aldýðý düþündüm ama sonra anladým ki zihnim bana oyunlar oynamýþtý.Kuþ yoktu ve belki de dilim varmýyor ama hýrkayla birlikte senden de kurtulmak istemiþtim.Çukuru öylece býrakýp,hýrkayý alýp hemen eve gitmek için geri dönmüþtüm ki,yine komþunun camdaki haylaz çocuðu ile karþýlaþtým.Güldü,güldüm.El salladý,bende ona el salladýktan sonra yürüyüp devam ettim.Ýþe geç kalmýþtým,alelacele temizlenip,giyinip,hýrkayý da bir poþete koyarak arabaya geldim.
Lanet olsun yine trafiðin keþmekeþliði içinde kaybolup,birde üstüne üslük geç kalacaktým.Trafik yine kitlendi,bir sigara yaktým,sonra radyoyu açtým.Çalan müzik beni baþka yerlere götürdü.Trafik bir türlü açýlmak bilmiyordu ve iþe gitmeden önce halletmem gereken bir iþ daha vardý.Hýrkayý kuru temizlemeciye verecektim.Araçlar yavaþ yavaþ ilerlerken geçirdiðim tuhaf hafta sonu,geldi durdu yeþil ve sarýnýn üstüne.Beynim bir türlü geçit vermiyordu yaþadýklarýmý anlamlandýrmaya,kýrmýzýya ýþýk takýlmýþ ve bende orda çakýlý kalmýþtým.Zorda olsa ite kalka trafik açýldý.Arabayý kuru temizlemecinin biraz gerisine park ettim.bu saatte park yeri bulmak oldukça zordu.Hýrkanýn içinde bulunduðu poþeti alýp,kuru temizlemeciye yöneldim.Dükkan açýlmamýþtý ve belli ki açýlmayacaktý.Kapýnýn üzerinde cenaze dolayýsýyla iki gün kapalýyýz yazýyordu.Bir elimdeki hýrkaya baktým,birde kapýdaki yazýya,sonra hafta sonu olanlar þimþekler eþliðinde kafamdan geçti.Kuþun ölüm kokan gözleri,benim ayna da yansýyan gözlerim,gazetedeki minik puntolarla yazýlmýþ haber hepsi bir anda þimþekler halinde gelip geçti.Hýrkaya bir daha baktým ve sonra ilerdeki çöpe atýp hýzla arabama atlayýp oradan uzaklaþtým.
Ýþe geldiðimde her kez yüzüme tuhaf tuhaf bakýyordu,her kez hafta sonu sana ne oldu diyordu.yüzüne renk gelmiþ ,nedense bu gün çok iyi gözüküyorsun gibilerinden laflar ediyorlardý.Çok þaþýrmýþtým,Patron daha gelmemiþ herhalde siz kendinize eðlence arýyorsunuz dedim.Sonra aynaya yöneldim.Gerçekten de yüzümde tuhaf bir ýþýk vardý.Anladým þimdi artýk özgürdüm.Evet özgürdüm ama kendime bir an önce bir hýrka almalýydým.Malum kýþ þimdi yeni baþlýyordu.Gün nasýl geçti bilmiyorum.Uzun zaman dýr sabahki trafiði saymazsak böyle eðlenceli bir pazartesi günü geçirmemiþtim.Ýþ çýkýþýnda hemen yýlbaþýna hazýrlanan ýþýl ýþýl vitrinlerin olduðu alýþveriþ merkezinin yolunu tuttum.Kendime bir hýrka almalýydým.Hemen hemen tüm vitrinleri dolaþtým,ama nasýl bir hýrka alacaðýmý bilmiyordum.Oysa sadece basit bir hýrka alacaktým ama bir türlü karar veremiyordum.Uzun zamandýr tek baþýma alýþveriþ yapmamýþtým ve bir türlü alacaðým hýrkayý beðenemememin tek sebebi galiba buydu.Tam hýrkadan vazgeçecektim ki birkaç keredir önünden geçtiðim yüncü dükkaný ilgimi çekti.Kendime kucak dolusu hýrkalýk yün alýp doðruca annemim evinin yolunu tuttum.Çünkü biliyordum bu saatten sonra o hýrkayý sevgisiyle býkmadan ilmek ilmek örecek tek kiþi oydu.Hiç bir hazýr hýrka onun öreceði hýrka kadar deðerli olamazdý ve ondan hiçbir zaman kurtulmak istemeyecektim.
Annemin kapýsýný bir sürü tün yumaðý ile çaldýðýmda,Annem her zamanki sevecenliði ile kapýyý açtý.yünleri görünce ,bu ne evlat dedi.Bende gülerek bana hýrka öreceksin dimi Annecim dedim.Bunu duyunca oda güldü.Niye gülüyorsun dedim.O da tama öreriz ama önce sen þunu bir dene bakalým dedi, ve içeriden çok þýk bir el örgüsü hýrka getirdi.Gecen kýþýn sonlarýnda baþlamýþtým anca bitirdi bende bunu sana yýlbaþýnda verecektim dedi.
Beraberce yemek yedik,çay içtik ve o esnada da ben de hafta sonu olanlarý anlattým.Annem kendine has yorumlar yaparken tam kýsmetlerimden bahsedeceði sýra anne ben kalkayým biliyorsun yarýn iþe gideceðim ,bunlarý sonra konuþuruz dedim ve hemen kalktým.Giderken de bak hýrkamý güzel ör demeyi de ihmal etmedim.
Yolda arabanýn radyosunda çalan müziðe eþlik ederek eve geldim.Kapýdan içeri girer girmez kaðýt ve kaleme koþtum ve beyaz sayfalara þu satýrlar döküldü;

Her kez kendi yolunu kendi çizer.
Yazýk bu hayatta yollarýmýz bir daha hiç kesiþmeyecek.
Çünkü ben artýk biliyorum,
Senle yaþayamadýðým gibi sensiz de yaþanmýyor.
Senin için yaþayan bir ölü olmaya deðmezmiþ.
Yazýk ki bunu çok geç anladým.....
                         
Ve o gece geçmiþ gecelere inat hiçbir þey hayal etmek zorunda kalmadan bebekler gibi mýþýl mýþýl uyudum.