Sesleniþ basitliðinden uzak
Tanýdýk kelamlara,
Küflenmiþ baþlangýçlara ters düþüp
Boyalý sözlere yüz çeviriyorum
Sadece söyleyememenin ezikliði unutup
Bir kez olsun sana yazýyorum
Çünkü sana kendimi hiç anlatamadým.

Ýlk kez demir atýnca gözlerine gözlerim
Fark ettim cehennem ateþinin sonsuzluðunu
Bu yüzden vermek istemedim sana gönlümü
Sevgiden kaçýþým hep bu yüzdendi
Bu yüzdendi kuytularda saklanýþým
Ama kaybettiremedim aþkýna izimi
Yakaladý en boþ anýmda
Elinden kurtulamadým.

Davetsiz ve zorla geldin
Gönlümün kapýsýný kýrarak,
Bir harami edasýyla girdin içeri
Teslim olmaya yoktu niyetim
Çekmeyecektim teslim bayraðýný
Vermeyecektim bir karýþýný bile
Tüm gücümle savaþacaktým
Þah damarýma vurdun neþterini
Dayanamadým.

Ama öldürmedin baðladýn saçlarýnla
Gezdirdin þehir þehir çünkü zafer senindi
Tutsaðýn oluyordum yýkýlmýþ surlarýmla
Teslim olmadýðým için istila ediyordun hücrelerimi
Duygularým gaspa uðruyordu gözlerimin önünde
Bütün gizemlerim ifþa ediliyordu
Yay kiriþlerinde aklýmý boðduruyordun
Niþangah ediyordun oklarýna ruhumu
Alyuvarlarýma naylon damlatýyordun
Ýnanamadým.

Gidiþini dün gibi hatýrlýyorum
Geliþinden farklý deðildi pek
Yine talan ediyordun,
Ateþe veriyordun her yaný
Yine maðrurdun yüzüme bakarken
Diz çökmemi istiyordun yangýn yerinde
Karþý koyan gururumu kýrbaçlýyordun
Çaresiz kalmam için çareler buluyordun
Esrar gibi aþkýný içiriyordun durmadan
Gönlümü müptela ediyordun kendine
Gönlümü kýskanamadým

Kayboldun bir toz bulutuyla
Yýkýlmýþ kaleler,
Harabe bir þehir,
Yaðmalanmýþ duygular
Ve ardýnda bir keþ býraktýn aþkýna
Ayrýlýðýn koymadý aslýnda
Beraberken tüketmiþtim göz yaþlarýmý
Ýnan ki hiç aðlamadým