Üþüyorum hasta ve üveyik bedenimle,
Tek tek yoluðum bedenimden,
Fasýlasýz bir ayrýntý kemirir üslubumu.
sana dönence dinletirim.
Bana kimsesiz bir nota..

Evet hastayým titriyor kemiklerim.
Süliyeti kavramsýz ellerimden baþlýyor hastalýðýn.
Yazamadýðým kalýn romanlar,
Hikayeler aklýmda ölüyor..
Þiirler demek olmaz,
geceye þeker, eriyor kaþýksýz.

Seni matemsiz bir dingin rüzgar koruyor.
Beni çýlgýnca dalkýranlarý aþan dalgalar dövüyor.
Gözlerin ki yaðmura tutsak,
Kirpiklerini katmýyorum zaten..

Islaðým sokaklarýnýn hiçe açýlan raylarýnda.
Yaðmur yaðýyor desem gözlerine,
Benimkiler de aðlýyor yalan mý.
Ellerin ki gök geceye tutsak,
Sözlerin ki baþka bedenlere izdiham.

Kalabalýklar boðuyor, boðuyor kelimelerini.
Diyemiyorsun iþte!
Seni hayasýz bir hayvan gibi seviyor olmalýyým.
Kelebek gibi kanatlarým ölüyor önce,
Belki karanlýk orman da bir aslan yansýmasýyým.
Þaþmýþým,kalmýþým diyemiyorum iþte!

Seni gece, içinden kýrmýzý doðuruyor ay ile,
Beni bütünden bir kuzey yosunu salýyor köklerine,
Seni ben mi seviyor,
Köþede duran, köklerini salan Yalnýzlýðým mý.