Feda…
Her Ýnsan bir þeye aþýktýr, Aþýk olunan þey ise Sevgilidir ancak,
Kimine maldýr, kimine makamdýr, Sevgili.Kimine evlat, kimine çiçek…
Kiminin Erkek, kiminin Diþidir, Sevgilisi, kimine ise mey...
Her Ýnsan bir Þey’e tapar, tapýcýdýr zira Ýnsan,
Ve her Ýnsan, taptýðýnýn, aþýk olduðunun, Sevgili’sinin peþindedir, ancak.

Bu Sevgili uðruna, ne Rüstemler telef oldu, ne Rüveydalar ziyan oldu.
Ne Mallar harcandý, ne Ömürler tüketildi, ne Akýllar kaybedildi.
Ne Gönüller yakýldý, ne Ruhlar satýldý ve ne Canlar feda edildi …
Ne kahramanlar dizildi yollarýna, ne Adamlar , ne Kadýnlar...
Nice Erkekler, nice Diþiler..
Nice Erler Ýblisi dize getirdi de, nice Sofular Nefisini katletti de,
Yine de Sevgi'liye vuslatýn Ateþini söndürenini,
Ne gören oldu, ne duyan oldu.
Varlýklar feda edildi de yetmedi…

Her þeyi yener de Sevgi’li yolcusu, Kendine yenilirse.
Kendi ile yüzleþmemiþ iken henüz,
Sevgi’liyle vuslatýn aþkýna düþmüþtür de belki,
Aþk’ý Nefsine perde olmuþtur da, sadakatinin Sultanýný bilememiþtir...

Nefsine hükmedip Güç sahibi olunursa,
O’na hükmetmek deðil de, tercih edilmek hoþ gelir artýk.
Tercih edilen Güzel olanmýþ,
Sevgi’nin Membaðý oluþundandýr, belki… bilinir.

...Vuslat.
Kudret gerektir, ki; Yürekleri halden hale döndürsün...
Kudret gerektir, ki; Mekandan, zamandan kurtarsýn…
Kudret gerek, ki; Cefalara, Þifa olsun, ateþleri serin etsin…
Kudret gerek, ki;Varlýðý Tatmin etsin.
Sultan dan gayrý kimin Haddidir, bu Kudret, þu Kudret?

Eyy Sen…
Madde Alemini feda edip Fakir olmuþsun,
Nicelik Alemini terk etmiþ, garip olmuþsun…
Yaban ellerde, sahipsiz, tapusuz, makamsýz .Yapa yalnýz.
Sana bakmýþlar da, alevli ateþler içinde görmüþler.

Hasbahçe de vuslatýn özlemiyle büyüttüðün Sevgini,
Yar’in Cemaline ayna yapýp, seyre dalmýþ, safa sürmektesin.
Sanki, Can-ý’nýn Nur-u’nu seyredersin.
Kovulmuþ iken Þehirlerden, mekanlardan, makamlardan…
Saadeti Müjdelemek taþlanma sebebi olmuþ iken, masum çocuklara…

Ey Sen…, nereye?ya þimdi nereye?Menzil nereye?
Bunca cefa ile,nereye?Ölmeden önce ölmeden,nereye?
Hak Tecelli’gahý, þifa membaðýndan gayrý, nereye?
Orada Sultandan berat almadan nereye, nereye?
Hangi ham Hayallerin peþine…

Be hey Gönül kaçkýný!Be hey Hayret þaþkýný!
Hayranlýkta Mest olmaktan baþka, nereye??...Vesselam.



Not:Bu yazýda Þems-i Tebrizinin, Konuþmalar Kitabýndan alýntýlar yapýlmýþtýr.


* *

Rubai;

Yel esti, gül yapraklarý mey tiryakilerinin baþlarýna saçýldý.
Yâr geldi meyler dostlarýn kadehlerine boþandý.
O sümbül (saçlarla) gül (yanaklar) attarlarýn neþesini kaçýrdý.
O mest nergis (mavi gözler) ayýklarýn kanýný döktü.

..
Rubai;

Ey gönül git sonunu düþünenlerden ol!
Yabancýlýk âleminde yakinlerden ol!
Sabah rüzgârýna binip dolaþmak istersen,
Derviþlerin bineklerine ayak topraðý ol!

..
Beyit;

Senin güzelliðin belâ tuzaðýnda bizi avlayan bir danedir.
O öyle bir mumdur ki, hep bizim pervanemizi yakar.
Ey sevgili, senin zülfünün zencirini þundan dolayý seviyorum ki;
O bizim divane gönlümüzün ayaðýna yaraþýr.
Tozlar yatýþýnca altýndaki at mýdýr, eþek midir göreceksin.

..

Þiir:
Kendini bir an için sevgili ile baþ baþa bulursan,
Bir ömür boyunca nasibini ancak o an içinde alýrsýn!
O dakikayý sakýn elden çýkarmamaya bak!
Çünkü böyle bir aný bir daha pek az bulursun.

...
Beyit:
Tanrý vergisinden pay alanlar yabancý görünürler amma
Onlarýn caný Tanrýsal sýrlarýn levhasýdýr.

Not:Tüm Rubai, Beyit ve Þiirler Þems-i Tebrizinin Konuþmalar Kitabýndan alýnmýþtýr.