Zamanýn gözbebeklerinden yuvarlanýp seni " sana " yazdým dün gece. Oysa yarýn erken kalkacaktým. Göðsünde dikenleri taþýyan rüzgarlarýn saçlarýný yýkayacaktým gözyaþlarýmla. Sütten yeni kesilmiþ dað ceylanlarýný sabah ezanýnda uyandýracaktým. Uyumalýydým aslýnda. Kirpiklerim, uykuya hazýrdý oysa. Ama ben seni düþündüm yýldýzlarýn siyahý giyindiði gecenin dar vakitlerde. Uykusuzluðumu taþ dibeklerde dövüp ben seni " sana " yazdým dün gece. Yüreðimi kalem bilip sevdamý býraktým mürekkebin sýcak koynuna. Yürek luðatindeki tüm kelimelerimle bir bir seni anlatmaya çalýþtým. Seni " sana " yazdýkça , gözlerin parmak uçlarýmý okþuyordu sanki. Dur durak bilmiyordum. Kalemin ucundan mürekkep deðil bembeyaz yüreðinin mavi denizlerine " ben " akýyordum sanki...

Hatýrlar mýsýn gülüm, seni sevdiðim zamanlarý. Gözlerini ilk gördüðümde; güneþ, nadasa býrakýlmýþ topraða ekiliyordu. Yýldýzlar, gecelere bir gelin edasýyla birer birer seriliyordu " seni" yüreðime ördüðümde. Güneþ, topraða; gece, karanlýða; kelebekler, bahara ve ben sana sevdalýydým. Utangaç yanaklarýna uzanýp gözlerimi pamuksu düþlere kapatmýþtým. Sesin, hoyrat meltemlerin sarýldýðý deniz kadar ýlýktý. Dokunmaya bile kýyamadýðým bir yürektin sen. Her gece uyurken gözlerine cicekleri taþýrken gözbebeklerini inciteyeceðim diye korkardým. Gözlerinin içine bakmaktan çekinirdim. Her baktýðýmda buz daðýnýn güneþin karþýsýndaki erimesi gibi gözlerindeki umut tanelerinin de erimesinden korkardým.

Bilirsin, ellerim küçüktür benim. Küçük ellerime düþleri giydirip yüreðinin resmini çizdim gökyüzüne. Alnýndaki ince cizgileri iþledim bulutlarýn narin gözlerine.. Oysa irin toplamýþ acýlarý soðuk kaldýrýmlarda dövmekte usta olan ellerim, yüreðinin resimini gökyüzü tuvaline yapamayacak kadar acemiydi. Oysa alnýndaki ince çizgileri bulutlarýn gözlerine iþlemekten aciz ve bir o kadar kabaydý...Gözlerini, suya; yüreðini semaya yazdým.Küçük ellerimle nasýl çizdim bilmiyorum ama dün gece seni " sana " yazdým.

Seni " sana " yazdýðýmda sen uyuyordun. Ay ýþýðý saçlarýna beyazlarý giydirmiþti..Kangren gece, kirpiklerine yaslanýp delicesine umudu soluyordu.. Avuç içlerinde, rüzgarla olan kavgalarýný bir türlü bitiremeyen hayýrsýz fýrtýnalar sabahýn geceden ayrýlýþýný bekliyordu . Oysa senin olan bitenden haberin yoktu. Sen, gül kokulu Melek'lerin omuzlarýna göðsünü dayayýp sanki Cenneti soluyordun yataðýnda. Mavi denizler, karakýþlara gelin gitmiþ baharlarýn tozlu dudaklarýný yýkýyorlardý o masum gözlerinde. Önünde eðilip yüreðinin soluk alýþýný izledim.. Öyle duruydu ki gözlerin, öyle ýlýktý ki nefesin; senden habersiz her nefes alýþýnda nice yetim kýrlangýçlar sýcak iklimlere kanatlanýyordu. Yaðmurun topraða düþerken nabzý atmýyordu..Çünkü sen uyuyordun .Sen hulyalarda Cenneti soluyor ve huzur þehirlerini bulutlarýn üzerinde izliyordun..Hiçbir sey bu güzelliði bozmamalýydý..Ve karanlýk sýrf sen uyanmayasýn diye cýðlýklarýný yüreðine gömüp dudaklarýný kanatarak yeni günün doðumuna sessizce tanýklýk ediyordu...

Birazdan zaman; yeni doðacak sabahýn, arsýz karanlýðýn esaretinden kurtulup özgürlüðüne kavuþma çýðlýklarýna gebe kalacaktý. Güneþ, perdelerine eðilip baharýn umutlarýný fýsýldayacak. Saçlarýn, bir karanfil kadar güzel kokacak. Ve ben bir nefes kadar yakýnda seni izliyor olacaðým. Zannetme ki, yanýndayým. Ben, senin tarafýndan sevilmenin verdiði güçle, yeni filizlenmiþ ciceklerin dallarýný kýran fýrtýnalara kafa tutacaðým. Uykusunu almýþ ceylanlarý uyandýrýp senin gül desenli yanaklarýna salacaðým. Ve avuç içlerinin terine kýyamadýðým için rüzgarýn peþine düþüp yüreðine ýlýk meltemleri yollayacaðým. Ve akþam olup sen uyuduðunda ben senin yüreðine geleceðim. Dün gece kaldýðým yerden seni " sana " yazmaya devam edeceðim..

08.07.2006 17.35