yitik kentlerin kollarý kopuk Hera’sýydým
mermer soðukluðundaydý duygularým
sen geldin, kayýp kentin yollarý aydýnlandý
eksik yanlarým tamamlandý birer birer
sonra can geldi tenime, ruh geldi
yaþadýðýmý öðrendim
ve sevmeyi ve gülümsemeyi öðrendim
ayýn ondördü gibi bir sevdaydý
baharýn en koyusuydu gözlerin
sonsuz ýþýðýnla, sýcaklýðýnla
her sabah güneþten önce doðuyordun

tam alýþýrken sevmelere, habersizce gittin..
ne olduðunu anlamadan, bilmeden
mevsimsiz açan çiçeklerim soldu
þimdi kollarý kopuk Hera’dan bile eser yok
zaman yüreðimde bilerken kör býçaklarýný
alnýmda derin çizgilerle deniyor keskinliðini
bilinmezlikler kara bulutlar serpiyor gökyüzüne
bulutlar büyüyor, özlem büyüyor
ben tükeniyorum..
yine de canýmdan öte sevdiðim
senin için tek dileðim var
iyi ol, mutlu ol
uzaktan bileyim yeter..

Yasemin Can