Eski mektuplarýndan bir kitap yaptým dün gece ! hatýrý sayýlýr kelimler de ekledim satýr aralarýna. Kimsesiz düþler de koydum azýcýk . Kýyýsý köþesini taradým tüm raflarýn, kitaplar arasýna saklanmýþ mahsurlu mektuplarýný serpiþtirdim sayfalar arasýna. Oturup bir güzel okudum sonra ! adýný yalancý roman koydum.

Sonra düþündüm kendi kendime. Öylece çekiþtirip dizlerimi karnýma, çenem diz kapaklarýma dayalý ! nereye ve neden baktýðýmý bilmeden düþündüm. Son resmin çerçeveden çýkmýþ yanmayý beklerken.

Bir film þeridi derler yani hani ! öylece aktýn gittin gözlerimden. Týpký sen giderken
deðersiz dediðin yaþlar gibi. Ýliðime dolanmýþ sarmaþýðýn, kuruyup çözülüþü gibi düþtün içimden. Sanmýþtým ki basit olacak ! öyle bir sarstýn ki beni, sen düþerken en derin yerden, ölüyorum zannettim ! depremdi kopuþun yüreðimden.

Derken, birkaç þiirin geldi aklýma / sayýkladým. Hazin geçmiþimi bir geminin denizi yaran burnu gibi yardým. Dalga dalga dubalarýma çarpan kelimelerin, gücünü yitirmiþ vuruþlar ekti sahilime. Ne bir kum tanesi oynadý yerinden, ne de martýlar heyecanlandý. O zaman anladým ki bittin ben de. Ama öyle bir koptun ki içimden ! vurgun yemiþ yüreðimi / söküp almýþtýn yerinden.

Hani kumral saçlarýnda gezinen rüzgar pencereme taþýmýþtý ya seni. Yüzün buðulu camlarda resim, menekþelerin her rengi gözlerinde açmýþtý ya ! maviye gebeydi ya düþlerin. Ellerin ellerime deðmeden ýsýnmaz, dudaðýn dudaðýma deðmeden titremezdi ya ! inan dün gece öyle bir titredi ki dudaðým, kalbimle bu kadar uyumlu, göz bebeklerimle bu kadar yakýnlaþmamýþtým. Belli ki uçtu gitti nefesin nefesimden. Belli ki son damla yaþ seni akýttý içimden. Belli ki canýmdaki can, can verdi ! titredi ve son kez öptü dudaklarýmdan. Belli ki koptun gittin ! sana benzeyen en masum yanýmdan.

Yýðýnla sorgularýn altýnda ezik yaným. Gerçekle, yalan düþler arasýnda bir yerdeydim dün gece. Öylece ve saatlerce eskimiþ kanepenin yetim köþesinde tek noktada gözlerim. Son resmine bakýp bakýp kala kaldým. Sehpada bir paket sigara, bir çakmak, bir küllük. Ýçim doldu gözlerim resminle çakmak arasýnda bir yerlerde. Belki uzanýp alsam yakacaðým yüreðimin bir yanýný ama düþünmekten, konuþmaktan, kendime lanet okumaktan ve sana acýmaktan parmaklarým çözülmedi dün gece.

Beyaz bir gelinlik gibiydi sana bakýþým. Kirlenmeden retinam, çatlamadan sabrýmýn zincirlerle zapt edilmiþ isyaný ! bebek saflýðýnda yansýdýn gözlerime / duru yüzün maskesiz.
Sessizce söyledim seni sevdiðimi ! sessizce kabullendim yokluðunu.

Kimliksiz, sahipsiz, garip ve anlamsýz bir gidiþle üç kuruþa sattýn sana olan zaafýmý. Gururunu peþkeþ çekip ihanetin kirli ellerine, eksik diþleriyle ucube bir yosmanýn kýrmýzý týrnaklarýna resmettin yüzümü. Son resminde býraktýn sana verdiðim en temiz yanýmý


Levent Saral