Ýçindeki umut, gözlerindeki ýþýk, yüzündeki bitmek bilmeyen gülümseme... Kendini hiç böyle görmemiþti. Aslýnda tek o deðildi onu daha önce böyle görmeyen; ne yaðmura hasret çöl topraklarý ne biryerlerde gizli babilin hazineleri nede güneþ onu böylesine mutlu, umut dolu, gözbebekleri gülerken görmemiþti. O geldiðinden beri bu çorak, sýcak memlekete çok uzaklardan , bulutlarý ayaklarýnýn altýna almýþ uçuyordu gök yüzü semalarýnda.
Beþ altý ay önceydi; bir bina inþaatý için Türkiye'den mühendisler gelmiþti.Çöl kýzý Fatýmanýn yüreðini çalan Bülent de onlarýn arasýndaydý. Fatýma Bülenti görmek için her gün inþaat alanýna yemek götürüyordu. Fatýma'nýn onu ilk gördüðü andan itibaren tek amacý vardý o da onu daha çok görmek.Aslýnda o bunlarý düþünürken bilmediði bir þey vardý oda Bülentin'de Fatýmayý her gördüðünde kalp atýþlarýnýn normalin çok üstüne çýkmasýydý.
Bülent mühendislik fakültesini iki sene önce bitirmiþti.Aslýnda buraya gelmeyi istemiyordu bunu nedeni de Amerika'nýn her an saldýrabilme ihtimaliydi. Fakat çok sevdiði niþanlýsý onu tek bir gerekçe bile öne sürmeden terk edince, belki ondan intikam almak için belki de çok çalýþýp unutmak için Leylýsýný arýyan Kays'ýn Mecnun olduðu bu topraklara atývermiþti kendi.Gel gör ki iþler hiçte planladýðý gibi gitmiyordu bu seferde Fatýma'nýn gözlerindeki çöllerde esir kalýyordu. Ama bir türlü bir kez daha böyle bir acýyý yaþamayý göze alamýyodu , kaçmak istiyordu ama sýcaktan kavrulmuþ çöl topraklarý izin vermiyordu bukezde. Fatýmada onu çeken birþeyler vardý; belki hiç tatmadýðý duygular belki de özlediði tatlarý tekrar yaþamak.. Kendi de bir anlam vermiyordu bu haline ama bildiði bir þey vardý ki o da karagözlü çöl kýzý Fatýmaya gitgide daha çok alýþýyordu.
Fatýma yirmi yaþýna yeni girmiþ çok güzel bir kýzdý. Burdaki diðer kýzlardan farkýylý onun hayata dair farklý düþüncelri vardý. Amacý herhangi biriyle evlenip bir düzüne çocuk doðrup onlar bakmak deðildi. Aslýnda o da tam olarak ne istediðini bilmiyordu ama ne istemediðini çok iyi biliyordu. Sonra da Bülent gelmiþti. O Fatýma için çok farklýydý; masmavi gözleri vardý. Hiç görmediði engin denizleri onun gözlerine bulmuþtu . Hiç yaþamdýðý, hem canýný yakan hem içini kýpýr kýpýr yapan bir duyduguya merhaba demiþti Bület sayesinde.
Herikisi de gecelerce uyuyamýyýr, sabahlara kadar düþünüyorlardý..Onlarda birbirlerinin hislerinin farkýndaydýlar. Ama hiç biri bu hisleri kelimelere dökemiyordu. Belki de her ikiside ne dönüþü ne sonu olan bu yola girmeye cesaret edemirdu.
Yine her günkü gibi Fatýma çalýþanlara yemek götürmüþtü. Sonra da oturup saatlerce Bülenti izlemiþti. Ýþler bitipte hava kararýnca Bülent biraz dolþmayý teklif etti. Dolaþtýlat dolaþtýlar fakat hiçbiri dudaklarýný zorlayan iki kelimeyi söylemeye cesaret edemedi.Fatýma çok geç olduðunu evine gitmesi gerektiðini söyleyince Bülent onu evlerinin olduðu sokaðýn baþýna kadar götürdü zaten bu yaptýklarý çok tehlikeliydi Fatýma'nýn tanýdýklarýndan biri onlarý görücek olsa ikisinin de baþý fena derde girerdi bu yüzden Fatýma çok telaþlýydý. Tam ayrýlýrlarken Bülent Fatýmanýn çöllerin derinliklerini andýran gözlerini görünce kelepçelemeye çalýþtýðý duygularýný serbest býraktý ve aylardýr söylemediði iki kelime aktý gitti dudaklarýndan Fatýma'nýn yüreðine " Fatýma, seni seviyorum " Fatýmanýn elleri , bacaklarý , vücudundaki her bir hücre tirtir titriyordu, koþup Bülente sarýlmak tüm dünyaya haykýrmak istiyordu ben Bülenti seviyorum diye. Ama sadece " ben de seni " Diyerek koþup karanlýkta kayboldu. Masmavi denizlerdeki yuvasýndan zorla koparýlmýþ küçük bir balýk yavrusu gibi sýrýlsýklamdý ve nefes alamýyordu sanki.
Bülent, keþke gitmese, keþke hep yanýmda kalsa, benimle olsa diye düþündü ama burasý Türkiye deðildi ancak onunlan evlenirse bu hayal ettiklerini yaþayabilirdi. Evlenmek? Birden aklý karýþtý onu çok seviyordu ama evlenmeye hazýr mýydý? Korktuðu gibi
Fatýmanýn gözlerindeki çöllerde esir olmaya ömrünün sonuna kadar orda kalmaya hazýr mýydý? Sorularýnýn cevabýný bu sonsuz gökyüzünde bulamadý ama bildiði tek bir þey vardý onsuz yaþamaya tahammülü yoktu.
Fatýma çok mutluydu ama düþününce, sanki hazine arayan insanýn topraðý kazdýðýnda hazine yerine taþ bulmasý gibi küreyi düþüncelerin ortasýna her vurduðunda korkuyordu. Evet Bülent de onu seviyordu ama sonra? Beraber uluorta yerlerde gezemezlerdi, gece olmadan, etraf el ayak çekmeden onu göremezdi. Bülent yalnýzca onu sevdiðini söylemiþti, onunlan evlenmek istediðini söylememiþti ki. Ne olacak bu iþin sonu diye düþündü durdu saatlerce ve geceyi sabaha emanet ederek yüreðinin izinde çýktý gitti evden.
Karþýsýnda Fatýmayý gören Bülent çok þaþýrdý. Bu þaþkýnlýðý yenmesini daha fazla bekleyemeyen Fatýma içeri girdi.Fatýmaya baktý gözyaþlarý sel olmuþ bir kýzdan fazlasýný gördü, sanki Babil'in hazinelerini sakladýðý bu çöllere yaðmur yaðmýþtý. Onu bu halde görünce içi bir acayip oldu kensini çok suçlu hissetti, o hiç istemese de Fatýmayý çok üzüyordu. Buna katlanamayacaðýný düþündü ve Fatýma'nýn konuþmasýna izin vermeden " Evlen benimle " dedi. Fatýma kulaklarýna inanamýyordu bir ara tüm yaþadýklarýnýn bir rüya olduðunu düþündü ama gerçekti canýyla kanýyla Bülent karþýnda duruyordu iþte sonuda hazineyi bulduðunu düþündü ve bu kez kendini engelemiyerek Bülent'in boynuna sarýldý. Her ikisi de sonsuza kadar öyle kalabileceklerini düþündüler ama Fatýma evine gitmeliydi. Eve gidince annesini buldu ona herþeyi annattý ve annese Bülent'in gelip kensini istiyeceðini sorada yaradanýn izniyle evlenceklerini anlattý.O kadar mutluyduki konuþamýyor kelimeler aðzýnda kayboluyordu sanki. sonunda daha fazla dayanamadý ve günlerin bir an önce geçmesi için yataða yattý ve sonunda günlerdir kovaladýðý uykuyu yakalamanýn sevinciylen huzurlu bir uykuya daldý. Ama Bülent uyuyamýyordu yaptýðýndan kendi de hala emin deðildi.Evlenceklerdi tamam ama burda mý yaþayacaklþardý? Ama burasý ona göre deðildi ki o iþini bitirip gitmeyi düþünüyordu. Birden kapý çaldý, Fatýma olmasý dileðiylen kapýyý açtý. kapadaki Fatýma deðil postacýydý. Mektubun annesinden olduðunu düþündü ama mektubu okuyunca annesinden deðil onu terk eden niþanlýsýndan olduðunu anladý. Mektubu okuyunca kafasý hepten karýþtý çünkü mektupta eski niþanlýsý onu çok özlediðini piþman olduðunu kendisi gelene kadar onu bekleyeceðini yazýyordu. Kasýrgalardan kaçýp Fatýma'nýn huzurlu topraklarýna sýðýnmýþtý ve buralarý da Fatýmayý da çok seviyordu fakat bir burda kalmasýnýn Fatýmayý'da üzeceðini düþündü çünkü hala gteçmiþinde yarým kalan birþeyler vardý onlarý tamamlayýp Fatýma'nýn karþýsýna tam olarak çýkmak istiyordu. Birden aklýndaki bu düþünfce karmaþasýnýn seline kapýlýp kýyafet dolabýna doðru yöneldi.
Bu sabah Fatýma deðiþik duygularla güne merhaba dedi. Bu ne olduðunu kestiremediði duygunun mutluluk olduðunu düþündü. Bir an önce Bülent'e gidip ona bu akþam gelebileceðini söylemek istedi. Aðzýna bir kaç lokma atýp babasý evden çýkar çýkmas Bülent'in evine gitti. Kapýyý çaldý fakat açan olmadý. Bülent'in kendisine verdiði anahtarla kapýyý açtý. Bülent'e seslendi bütün odalar baktý ama Bülent ortalýkta gözükmüyordu. Bugün iþe daha erken gidebilceðini düþündü ama artýk hissetiði o garip duygularýn mutluluk olmadýðýna emindi. Sonra gözü masanýn üstündeki mektuba iliþti. Daha mektubu açmadan göz yaþlarý akmaya baþladý anladýki o gitmiþti. Mektubu okumaya baþladý :
Sevgili Fatýma;
Biliyorum þu an benden nefret ediyorsun, haklýsýndýr belki ama ne olur kararýný vermeden son bir kez daha dinle beni. Karagözlü Fatýmam evet ben kaçýp gittim ama senden vazgeçmedim. Ýstediðim tek birþey var yanlýz kalýp yapmak istediðim Þeye karar vermek. Yýllar geçipte arkama baktýðýmda keþke demek istemiyorum hatta kendimden çok senin keþke demeni istemiyorum. Hayatýmda bilmediðin yarým kalan birþeyler var. Ben ya onlarý yok edip tekrar sana geleceðim yada onlar benden tamamlanmayý bekliyor. Yemin ederim sana hiç yalan söylemedim seni sevdim hemde çok ama aþýkým ne olur anla beni. Sana söz veriyorum iliþkimiz için en doðru kararý vericem ve ben aslýnda eminim o bana çöllerin sonsuzluðunu anlatan gözlerinden ayrýlamayacaðýma. Ama yinede son bir kez daha düþünmek istiyorum. Eðer bir daha aþkým seni bir kez daha göremezsem kendimi asla affetmiyceðime ne olur aþkýmýz hatrýna sen beni affet.
Bülent Onaran
Fatýma okudu ne düþünmesi gerektiðini bilmiyordu. Evet ona kýzýyordu ama ayný zamanda da çok seviyordu. Geri geleceðinden emin olmak istiyordu. Þimdi onsuz yaþamak çok zor olacaktý. Fatýma saatlerce aðladý aðladý aðladý. Sonra güçlü olmaya karar verdi. Kapýya doðru yöneldi tam bu sýrada aniden bir gürültü koptu. Ardýndan çýðlýk sesleri duyuldu.Kendini ordan dýþarý attý. Havayý duman kaplamýþtý. Ne olduðunu anlayamadý yada anladýðý þeye inanmak istemedi. Hýzla eve koþtu, herkeste bir telaþ vardý. Fatýma kimseye birsey sormadý çünkü alacaðý cevaptan çok korkuyordu. Sonunda evine geldi televizyonu açtý ve beyninde þimþekler çakmaya baþladý. Sonunda Amerika savaþý baþlatmýþtý...
Bülent bunlardan habersiz evine vardýðýnda çok mutsuzdu. Ülkesine evine gelmiþti ama kalbide beynide hala Iraktaydý. Ýçinde kýendine karþý büyük bir nefret hissetti. Çok yorgundu hemen kendini yataðýna attý ve uyumaya çalýþtý. Uyandýðýnda Sevil'i arasam mý ? Diye düþündü ama o Sevil ile deðil Fatýma ile konuþmak istiyordu. Kendine bir kahvaltý hazýrladý ve ertesi gün Irak'a gitmeyi düþündü. Bu fikir biraz olsun içini rahatlatmýþtý. Kahvaltýsýný ettikten sora annesini aradý onu evine çaðýrdý annesiyle konuþmaya ihtiyacý vardý. Annesini beklerken televizyonu açtý tüm kanallarda ayný haber vardý " Amerika Irak'a saldýrdý " Bu haberi görünce sanki ruhu çekildi öylece televizyona baktý kaldý donmuþtu sanki öyleki kapýnýn çaldýðýný bile duymuyordu. Kendine gelip kapýya baktý annnesi gelmiþti. Annesine Iraka'a gideceðini söyledi fakat annesine buna þiddetle karþý çýktý. Eðer giderse ona sütünü helal etmiyceðini söyledi. Bülent caresiz yaptýðý hatanýn piþmanlýðýylan günlerce aðladý ama ne çareki belki de bir daha asla siyah gözlü çöl kýzý Fatýmasýný göremiycekti. Ne olduðunu ne yaptýðýný bilmeden, bile bile mecnun olmaya gittiði çöl topraklarýný, Fatýma'nýn gözlerini düþledi uyuduðu uyumaddýðý nefes aldýðý her an.
Fatýma çok mutsuzdu. Bülent'in ve arkadaþlarýnýn el emeðiyle yaptýklarý, tanýþmalrýna sebeb olan o bina yok olmuþtu. Hem içini kaplayan korku hem Bülent'in yokluðu onu günden güne eritiyordu.
Fatýma bir akþam üstü evinde oturuyordu. Bu yaþadýklarýný anlamaya çalýþtý. O bu düþüncelerle boðuþurken kapýnýn önünden gelen çýðlýklarla irkildi. Hemen dýþarý çýktý, kapýnýn önünde ablasýnýn hýçkýrýklarla aðladýðýný, annesinin ise ablasýna sarýlmýþ gözyaþý dktüðünü gördü. Birden kalbi çok hýzlý atmaya baþladý. Aklýndan geçenlerden kokuyodu. Babam mý acaba diye düþündü. Ama sonra ordaki, komþulardan biri ona eniþtesinin acýmasýz askerler tarafýndan kurþunlandýðýný söyledi. Birden Allaha þükür etti. Eðer Bülent gitmeseydi belki ablasýnýn yaþadýðý acýyý kenside yasayacaktý. Sonra ablasýnýn yerine bunlarý düþündüðü için çok kýzdý kendine. Ablasýný içeriye taþýdýlar. Kimse ne diyeceðini bilmi,yordu. Ona ne deseler acýsý dinerdi ki ne deseler onu teselli ederlerdi. Daha dün ayný sofrada yemek yedikleri eniþtesi yoktu artýk. Bu ne acýmasýz bir savaþtý. Suçlu suçsuz demeden insanlar birer piyonmuþ gibi vuruluyordu. Bukadar mý deðersizdi insan hayatý ?
Fatýma artýk dýþarý çýkmaz olmuþtu ne uyuyor ne gülüyor ne yiyordu. Artýk gözyaþýna, çýðlýkara okadar alýþmýþtý ki. Hergün birinin kötü haberi geliyordu. Artýk acýyý bile hissetmiyotdu. Gerçekten insan acýya bile alýþýyordu. Tüm bunlar yeterince kötüyken kalbinden atamadýðý gözlerini unutamadýðý Bülent vardý. Çaresiz olmak Fatýmayý çok yoruyordu. Birþeyler yapmak istiyordu ama elinden hiç biþe gelmiyordu. Ne Bülent geri geliyodu ne bu savaþ bitiyordu.
Fatýma'nin çaresi yoktuda Bülent'in varmýydý sanki. Bir yerde annesi bir yerde Fatýmasý. Ne yapmasý gerekiyordu. Bir aptallýk yapýp gelmiþti buraya ama binkere bin piþman olmuþtu. Ama ne çareki ne olmuþa care vardý nede ölmüþe. Ya gittinde çok geç olursa diye düþünmekten kendini alamýyordu. Aðlamaya hali yoktu artýk günden güne yok oluyordu sanki. Sadece yatýyordu gözlerini kapatýp uyumaya çalýþýyordu bir umut belki Fatýmasýný rüyasýnda görürdü.
Ardan kaç gün geçti ne Fatýma ne Bülent tam olarak bilmiyordu. Bülent artýk hiç birþey yapmýyordu. Uyumuyordu çünkü uyuyamýyordu. Rüyalarý kabus olmuþtu artýk. Annesi bu duruma daha fazla dayanamadý çünkü oðlu biraz daha burda kalýrsa yok olup gidecekti gözlerinin önünde. Bir gün oðlunun yanýna gidip ona gidip Fatýmasýný bulmasýný bulup buraya getirmesini söyledi. Bülent bir umutla belki hala Fatýma'nýn hayatta olma umuduyla yola çýktý.
Bülent uzun süren yolculuktan sora geldiði yerin Fatýma'nýn memleketi olduðuna inanamadý. Bir an evi bulamayacaðýný düþündü ama ayaklarý onu götürmeye çoktan raziydi. Sonunda Fatýma'nýn evini buldu. Buldu ama koca mahalle nerdeyse yok olmuþtu. Bütün evler viran olmuþtu. Evin yýkýk dökük kapýsýndan içeri girdi. Ýçersi darma daðýnýktý. Çok geç kaldýðýný düþündü. Fatýmayý sonsuza kadar kaybetmiþti.Lanet etti kendine onu bu cehennemde býrakýp nasýlda çekip gitmiþti. Ýkisinede bu acýyý yasatmaya hakký yoktu.Eve baktý yerde Fatýma' resmini buldu. Resmi yerden aldý bir duvar dibine çöküp aðladý. Yaþadýklarýný düþündü, o günleri geri getirmek istedi ama yapabileceði hiç birþey yoktu artýk. Kafasý kollarýnýn arasýna almýþ öylece duruyordu. Dýþardan birsürü ses duydu baðrýþlar çýðlýklar.. Tüm bunlara Fatýma'nýn nasýl dayandýðýnýn düþündü. Oracýkta kendini bilmeden saatlerce oturdu caný acýyordu hemde çok, ne yapacaðýnýn bilmiyordu. Birden bir kapý gýcýrdýsý duydu. Ýçinden Allaha yalvardý onu üldürmeye gelmiþ olsunlar diye. Kafasýný kaldýrdý ayak sesleri giderek ona yaklaþýyordu.Kapýdan içeri kapkara gözleriyle Fatýma girdi. Bülent gözlerine inanamadý. Nasýl olmuþtu bu son duyduðu Amerkan askerlerinin sesleriydi. Ama artýk hiç birþeyin önemi yoktu o karþýsýndaydý.
Fatýma düþünemiyodu artýk. Neler yaþamýþlardý o gittikten sonra herþeyini kaybetmiþti ama artýk hiç birþeyin önemi yoktu çünkü Bülent tam karþýsýndaydý.
Koþtular birbirlerine sarýldýlar. Hayattamýydýlar yoksa ölmüþlermiydi.Ýkisinin de bunun için bir önemi yoktu artýk önemli olan birlikteydiler. Ölü veya diri ne farkederki..
Ýkisi de þaþkýn, ikiside herþeye raðmen çok mutluydu. Ne olursa olsun Allaha yalvarýyorlardý bir daha onlarý ayýrmamasý için......