Gönül dostlarý nerdesiniz?
Þimdi yalnýzým bir odada,
Civar boþ, ýssýz ve kimsesiz.
Hani cývýldaþan insanlar ve çocuklar?
Yok iþte, yalnýzým yapayalnýz.
Belki sizler haklýsýnýz,
Belki de ben,
Belki de hiçbirimiz.
Sahi nedir bu korku?
Hani derler ya þimdi öleceðim,
Onun gibi evet, yalnýzlýk ölüm gibidir.
Artýk dayanmak zor,
Bitsin bu kahýr, bu çile;
Bitsin ki onurlu onursuz,
Taþlar yerine konsun.
Nasýlsa ben yalnýzým yapayalnýz.
Karanlýk odam, ýþýksýz sofram,
Sönük sigaram,
Ýþte orada ben varým ben.