Ay dolunay,imkansýz aþklar vakti…

Dolunaylý bir hafta sonuna girerken genel bir gerginlik var üstümde.Ya ben her kötü zamanlamamý dolunaya yüklemeyi adet edindim bilmiyorum. Ya da gerçekten ay ýþýðý med-cezir gibi ruhumu çekip býrakýyor. Bahar gelip nar çiçekleri gibi renkten renge girerken dünyamýz, ruhun renklerini atlamamalý derim.Gel gör ki havamýz hep parçalý bulutlu,renkler hep griye çalýyor inceden.
Bugünkü mevzunun karanlýklýðý da oradan gelmekte okuyan dostlarým,mevzu imkansýz aþk hikayeleri. Hani son aylarýn þarkýsý kadar olmasa da, bir çok sayýlý nedenden dolayý engellenmiþ duygularýmýz.
Neler vardýr ki insanýn dünyasýný alt üst edebilecek duygusal yoðunlaþmalarýnda?

Karþýlýksýz aþk hikayeleri,sosyal konum farklýlýklarý,öðretmen-öðrenci iliþkisi,yaþ farký belirgin olan aþklar, evliyken yaþanan aþklar,arkadaþýnýn aþký olanlar,arkadaþýnýn eþine aþýk olanlar,iþ yerinde aþk yaþayanlar,sanal dünyadan gerçek aþk bulanlar, yanlýþ zaman yanlýþ insana denk düþenler,uzak düþenler,Hipokrat yeminini unutturan aþklar, sonu gelmeyen iliþkiler içerisinde kalanlar…


Liste yeterli mi bilmem bence daha çok çýkar örnek. Hoþ toplamýna bakýlýnca aþk öykülerinde imkansýzlýk kardeþ hikaye gibi alttan gelir.Her bekleyiþte, aþkýn insana olan uzaklýðý hissedilir.Kimse kolay kavuþmaz istediklerine,ondan her hikayede biraz umutsuzluk,biraz sessizlik vardýr.
Ancak bir de asla olmaz denilen, daha baþtan aklýnýzýn kaçýp ruhunuzun teslim olmayý düþlediði öyküler vardýr.
Süper egonuzun tüm gücüyle “uzaklaþmalýsýn” diye haykýrdýðý,ama içinizdeki karþý konulmaz dürtünün sizi içine attýðý öykünüzü düþünmeye baþlayýn.
Bir anda mý oldu gerçekten?Yoksa yasak olan daha mý çekici geldi inceden inceye?
Peki kime ve neye göre imkansýz, neye göre yasak olur bu hikayeler.Adýna tabu dediðimiz kimin koyduðunu hatýrlamadýðýmýz kurallar zinciri gelir baþta.
Toplumun bir arada yaþamasýný saðlayan yazýlý olmayan kurallar, baþta bireyin mutluluðunu hedeflerken bir süre sonra mutsuzluðun kaynaðý olmuyor mu biraz?


Ayný tabular bir süre sonra herkesin seanslar süresince yýkmaya çalýþtýðý duvarlarý olacaktýr.Bu kýsmý deneyimle vaki.
80’lerden beri yükselen trenddir, özgür, modern þehir insaný efsaneleri de buradandýr.Tabularý yýkan öyküler filme geçer.Aslýnda öncesinde de sinema imkansýz aþk hikayeleriyle doludur.Hastalýklý,baþý sonu karýþmýþ düðümleri vardýr, ya da gelinine aþýk olan, ve eþinden daha olgun ve anlayýþlý bu adamda ruh eþini gören genç Filiz Akýn ile Kartal Tibet gibidir imkansýzlýðýn boyutu.
Ýmkansýzdýr ama vardýr.
Kurallarýn doðrularý baðýrmasý,kalbinizin sesini susturabiliyorsa ne mutlu. Bu tarz iliþkilere girmek bir çok karmaþa getirirken, girmemek de ömür boyu aklýnýzda kalabilecektir.
Çünkü ayný ses de kulaðýnýza aþký kaçýrmamalýsýn diye fýsýldamýþtýr sessizce.
Peki ne yapmalý,ya da hangisini yapmak daha kolay gelir.Tartýþýrken,imkansýz aþk yoktur,aþkýn önünde engel olmaz diye sesler çýkar artarak.Ýyi niyetli yalanlar gibi geliyor bana bu sözler.
Öyle olmasýný istesek de bu kadar cesur ve bu kadar açýk deðiliz hayata karþý.Korkarak bakýyoruz zor olana.Söyleniyoruz baþkalarýnýn durumuna, “nasýl yapar,baþka kimse kalmamýþ mý,etik deðil,ayýp” diye.Sonra da aþk için her þeyi yapmalý diyoruz.


Aslýnda söylenmemiþ sözlerle dolu içimiz.

Dolunay bahane.