Senelerce neden evinden hiç dýþarý çýkmadýðýný düþündüðünde bir gün
duvarlar sana bakar ve sende onlara…

Ama pek de talihli deðilsindir
(ve inan) Bir gün mutlaka çýkarsýn tekrar ayný yollara.
Sokaklarda ilerlerken
deðiþen hiçbir þeyin olmadýðýný görürsün senin için,
hep ayný hüzünlü hikaye
ve hikayedeki kahramanlarýn sonu hep ayný hüzünde
Ve içindeki boþluk öyle kötü KokmaktadýR ki
eski ayakkabýlarýnýn içini andýrýr sana
insanlar tiksintiyle kaçýþýr uzaðýna
ama yinede;
Bir erkek her þeye hazýr olmalýdýr...
Çünkü aþkýn uzantýsý acýdýr
ve mutluluðun uzantýsý hüzün
ve ölüm her saniye HER YERDE…

Bir süre sonra geçtiðin caddeler eritirken kalbini
ayaklarýn derki;
“yeterince uzaða gittik .. artýk bitti..”
Ve kelimelerle oynarsan
Ayný hayatýn seninle oynadýðý gibi
Kaybedersin…
Ve kaybedenler hiç hatýrlanmaz.
Çünkü büyük insanlar hep büyük insanlardan bahseder.

Sonunda sen en intiharcýl duygularla ilerlerken
Buzul bir ormana
yada
Koca bir mýsýr tarlasýna þafakta,
yanýnda koca bir çanta dolusu
tanrýyla
Ölmeyi çoktan hak etmiþsindir onlara göre…

Ama eðer gerçekten ölmen gerekiyorsa
Lütfen!!! bunu Aþk için yapma;
daha gerçekçi bir þey için yap;
belki sokakta patlayan bir bomba(iþ görür)
yada
büyük bir yangýn apartmanda...

Sonunda dýþarýda tek anladýðýn þu olur;
Acý, sokaklarda o kadar OLASI ki
Susamak yada iþemek gibi
Ve duvarlar arkadaþlarýn
Onlarý sev
Çünkü belki de bulabileceðin tek gerçek mutluluk onlarla olabilir

....efe....