Hatýrladým

Dün ile ilgili yazýlar yazmaktan sýkýldým. Geleceðe övgüler dizmekten de. Þu herkesin pek bir bildiði “aný yaþa” denklemlerinden de. Olmuyor ki hiç biri. Zaman dediðimiz lanet, biz kah geçmiþi kah geleceði kah bugünü düþünürken usulca geçiveriyor. Ýnsanýn çoðu kez kendi kendine “nassý biliyosan öyle yap, hemþerim!” diyesi geliyor. Neresini tutsan orasý eðrilip bükülüyor.

Genel geçer yaklaþýmlarýn uzak-yakýn tüm çaðrýþýmlarýnda birkaç saniye durduðum, zaman zaman haddinden fazla ehemmiyet verdiðim, zaman zaman haddinden fazla boþ verdiðim oldu. Ýyi de ne oldu?

Geldim bir yerlere…
Binlercesiyle ayný hücreye…

Geçenlerde gördüðüm bir gençlik dizisinden hareketle beynimin kývrýmlarý sancýlanmaya baþlamasa elime kaðýt kalemi alacaðým yoktu. Yoktu da bu birkaç dönemdir yapýlacaklar liste sýralamasýna girmeksizin depoladýðým bilgiler birbirini itekleyip artýk bilinç altýmda oturmaya isyan edince, geçtim huzura.

Olacaðý buydu. Oldu da

Bir metro gezintisi uysallýðýnda, iþe gitme amacýnda, kýþtan ölü beter bir soðuktan korunma telaþýnda ayak üstü iki durak arasý genç kýz cývýltýlarý kulaðýmda… Etrafta hoþgörüsüz bir görüntü hakim, herkes biraz rahatsýz. Gürültüden mi, þen kahkahalardan mý yoksa ilk gençlik coþkusundan mý dersiniz? Bilmem siz ne dersiniz? Pek çoklarý kameralarý görünce “ görgü kurallarý” ve toplum içi yaþamlarýn sorumluluklarýndan dem vuracaðýndan- çoðu külliyen yalan olacaðýndan- gerçekliðin aðýr soluk ve acýmasýz yüzü gibi çýktým huzura. Rahatsýzýz gençliðin þen kahkahalarýndan, çaðrýþtýrdýðý ateþin delikanlýlýðýndan, umursamazlýðýndan. Unuttuðumuz bir tada bir anda aþ ermek gibi hevesli ve bize bunlarý hatýrlatanlara düþman.
…
Olacaðý buydu . Oldu da

Bir dizinin herhangi bir yerinde bir cengaver kýz, kim yaptý diye sorunca Müdüresi, birden dayýlanýp ben yaptýma çýkardý adýný. Sýradan bir zaplama yarýþýnda kanallarý sýnarken ben, aklýma ilk gençliðimin idealist ve fütursuz, gürültülü kimliklerini getirdi. Öyleydik deðil mi hepimiz bir zamanlar? Ya ben -bu yazýyý yazan kadýn- lanet olasý geçmiþ zaman öykünmelerine boyanmýþ bir kadýn olmaktan- memnun muyum sanýyorsun lan?
…
Moda kavramlarý kullanmayý pek sevdiðim söylenemez ama insanýn bazý þeyler dilini zehirliyor ha biraz daha tutsa …
….
Sandýðýn kadar deðil tam ortasýndayým. Ýki arada bir derede bir yaþanmýþlýðýn, bir geçiþin tam ortasýndayým. Köprünün üstünde durup kah geriye kah ileriye kah havaya bakan avanak it sürüsünden biriyim iþte. Zorlama fazla – yaþýn küçükçeyse 3-5 ekle, saçlarýn kýrlaþtýysa 3-5 eksilt. Oradayým iþte. Neysem neyim. Evli miyim, bekar mýyým- baþkasýnýn kütüðüne kütüðümü çattým mý? Çatmadým mý? Ne biliyim ben ? Hem sana ne bundan?
…
Ýki ara bir dere geçiþte olduðumdan daha çok dikkatimi çekiyor bu tür þeyler, elbette ki.. Sebebinin yaþým olduðunu anlayacak bir kavram yýðýným var geride. Elbette biliyorum bunlarý. Kafamdaki ziller kucaklaþýp kucaklaþýp üstüme düþüyor. Bu gürültü arasýnda eski alkole boyalý günlerin, aþka dayalý gecelerin, hepsinin, ötesine geçiveriyorum. Gömleðin yakalarýna bir kat ütü daha yapýyorum. Hazýr yemek çýkaran gýda sektörünün alnýndan öpüyorum. Kabýzlýða çare prebiyotiklerin yanaklarýndan. Makyajýmý silip, göz altý kremlerimi sürüþtürüyorum çabucak. Alýnacaklar satýlacaklar, verecekler, alacaklar. Derin derin daha derin iniþler çýkýþlar. Uzun yürüyüþler. Ýnce eteklikler, nerede pililer?

Okul önü müydü, üniversite sarhoþluðu muydu? Geceye yenilen gözlerimi karartan neydi?

Hangisini yapacaktým bugün bütün bu iþlerden? Aný mý yaþayacaktým? Diyet mi yapacaktým? Selilüt kremlerimi sabahtan mý sürecektim? Ne edip edecektim? Artýk ben de mi sigarayý býrakacaktým?
Hangisini yapacaktým bugün bütün bu iþlerden?


Anlarýn da geçmiþin de geleceðin de senin de sensizliðin de çok bilmiþliðin de canýný cehenneme týkacaktým. Anamý da alýp gidecektim! Hatýrladým!