--- Çatýsýz Hayaller ---

Gün, eteklerini toplayýp þehrimi terk ederken , ben gecenin karanlýðýný aydýnlatacak gözlerine yalýnayak koþuyorum. Þehrimin bozkýrlarýnda filizlenen iðde dallarýný toplayýp avuçlarýndan mutluluklarýný içmeye geliyorum. Akþam kýzýllýðý düþerken okyanuslara, seni hayal ediyorum bulutlarýn avuçlarýnda. Sana gelirken ayaklarýma batan dikenleri toplayýp " yanaklarýn " diye yüreðinden öpüyorum onlarý. Seni fýsýldýyorum çiçeklerin yüreklerine. Susamýþ çardak kuþlarýna avuç içlerimde biriktirdiðim gözyaþlarýný sunuyorum. Dualarýný alýyorum nice yetim kuþlarýn. Sana kavuþmanýn heyecanýnda alnýmdan terler akýyor topraðýn dudaklarýna..Ýliklerim titriyor gözlerini solurken ... Kanýmda tarif edemediðim telaþ anaforlarý. Dilimde mutluluk yaðmurlarýnda bestelenmiþ sevda türküleri. Ellerimde dalýndan yeni koparýlmýþ bir nefeslik çiðdemler. Gözlerinde geceyi emzirmeye geliyorum. Ve dizlerinde göz kapaklarýmý dinlendirmeye geliyorum.

Gözlerindeki Cennetin zemzem kokan sularýnda delicesine kulaç atmaya geliyorum. Güneþ karanlýklarý elerken avuçlarýnda sana yaðmaya geliyorum. Yaðmurun ýslaklýðýný giyinip üzerime dudaklarýndaki vuslatý öpmeye geliyorum. Gelirken uçurumlara hayallerimden köprüler kuruyorum. Çið tanesi ýslaklýðýndaki kirpiklerine uzanýp güneþi senin yüreðinde karþýlamak istiyorum. Geldiðimde” hayalen “ kollarýna sarýlýp varlýðýný soluyacaðým. Göðündeki beyaz bulutlarla yýkayacaðým hasretinde küllenen dudaklarýmý.

Çatýsýz hayallerimde bedenimi senin gözlerine kapatýp sabah ezaný okunmadan göz kapaklarýndan güneþe selam durmalýyým. Gece, güne yenik düþmeden ben uykuya dalmýþ kardelenleri uyandýrmalýyým. Ve tenini gül kokulu yaðmurlar yýkarken , ben kýrgýn düþlerimi göðsüne yaslayýp senin avuçlarýnda mutluluklarý kana kana içmeliyim. Sana küçük ellerimden gecenin karanlýðýnda nice hayali yýldýzlar çizmeliyim. Güllerle yýkanmýþ saçlarýnýn kokusuyla ýlýk meltemleri kýskandýrmalýyým. Rüzgar, yavru ceylanlarý üþütmeden ben utangaç yanaklarýndan topraða bir cemre misali yuvarlanmalýyým.

Her soluk aldýðýnda dalgalarýn kýyýlarý dövdüðü zamanlardan kalma kýrýk uçurtmalarýmý toplayýp yeni fideler ekiyorum ezik gül bahçelerine. Goncalar düþerken yüzün coðrafyasýna, ben kuytu köþelerde ay teninin kokusunu soluyorum. Küçük ellerimle bakýr tenli bulutlarýn yüreðine “gözlerini “ çiziyorum. Bu gece “ gözlerindeki Cenneti “ soluyup sabah güneþini senin yanýnda karþýlamak istiyorum. Sonra varlýðýnýn sýcaklýðýna uyanýp senin avuçlarýndan mavi semaya kanatlanmalýyým. Yüzünün ince çizgilerinden kayýp güneþin eteklerine koþmalýyým. Pencerene gün doðmadan yüreðimle alnýna baharlarý , dudaklarýmla gözlerine yýldýzlarý býrakýp engin okyanuslara koþmalýyým.

Geldiðimde yüreðimin sýcaklýðýný hissetmeyeceksin. Göz kapaklarýn hulyalara dalarken ben yataðýna gülleri serpiþtireceðim. Usulca saçlarýný tokasýndan çözüp yýldýzlarý iþleyeceðim saç tellerine. Yumduðun avuç içlerini sen fark etmeden açýp ince çizgilerine yaslanýp mutluluklarý soluyacaðým. Kurumuþ dudaklarýna gözlerimin ýslak nemini býrakýp ayak uçlarýna taze papatyalarý sereceðim. Ve kuþluk vakti, dudaklarýmla usulca yüreðini öpüp pencerenden güvercinin ayak uçlarýna tutunup þehrime döneceðim. Sabah uyandýðýnda gözlerinin sevdaya gülümsediðini fark edeceksin. Güneþin, bu sabah tenini bir baþka ýsýttýðýný ve hoyrat rüzgarýn daðýnýk saçlarýný usulca taradýðýný hissedeceksin. Suskun duvarlar dile gelip kulaðýna “ sevda “ türkülerini fýsýldayacaklar. Ve bu sabah ekmeðin kokusu bir baþka olacak. Rüzgarýn, koynuna baharlarý doldurduðunu ve omuzlarýnda nice yetim kuþlarýn soluduðunu fark edeceksin. Avuç içlerinin anlamsýz terlediðini ve dudaklarýnýn sebebsiz titrediðini hissedeceksin. Penceredeki boynu bükük ciceklerin sana seslendiðini duyar gibi olacaksýn. Ve en sonunda aynaya gülümsediðinde beyaz peçeteye yazýlý þu notu okuyacaksýn ;

“ Gül yüreklim ;
Bu gece, yüreðine uzanýp sabaha kadar ýlýk nefesinde gezindim durdum.Kah kirpiklerinde rüzgarlarý kovaladým kah avuç içlerinde yavru keklikleri uyandýrdým. Dizlerine baþýmý yaslayýp sabaha kadar her soluðuna bir dua ekledim. Varlýðýnýn huzurunda nice seni seviyorum kelimelerini fýsýldadým kulaðýna. “ Geldiðinde niye uyandýrmadýn beni “ der gibisin. Biliyorum. Uyandýrmaya kýyamadýým iþte. Eðer uyandýrsaydým seni , gül kokulu Melek’lerin yüreðini güllerle yýkamasýna ve yetim güvercinlerin dudaklarýna baharý býrakmasýna engel olacaktým. Kýyamadým o kuru dudaklarýndan öpmeye. Kýyamadým iþte. Ve giderken her zaman beni soluman icin yüreðimi “ ýlýk nefesine “ býraktým. . Kýyamadýðým yüreðine nice seni seviyorum cümlelerini yolluyorum…”

“ Ýyi ki varsýn .
Nefesine dokunamadýðým,
Yüreðimde soluduðum cansýn.
Sen, kýyamadýðýmsýn,
Mutluluklarda nefes aldýðýmsýn…”