--- Umuda gülümseyen heceler ---

“ Türkülerle büyüttüðüm çocuðun,
Acýlara serilmiþ
Dilsiz umudun imkansýz sevdasýydýn sen… “

Rüyalarý çalýnmýþ gecelerde sevdim seni. Yetim cocuklarýn kirlenmemiþ düþlerinde büyüttüm seni. Her gülüþün, acýlarýma sürülmüþ bir merhem gibiydi. Lacivert okyanuslara uzanan umuttu gözlerin.Korkularýmý yüreðinde emziren bir imkansýz sevdaydýn sen.Yeni doðmuþ bir bebeðin kundaðýnda uyuttum hasretimi. Kirpiklerin papatyalarýn avuçlarýna uzanmýþ uyurken, ben yüreðimi közledim acýlarýnda. Sen umuda gülümserken, ben bedenimi közledim bir günahýna. Ne olur sus bitanem. Kaybettiðim güneþi senin gözlerinde bulmuþken , ezilmiþ goncalarýmýn yaþlarýný gülüþlerinin sýcaklýðýnda kuruturken onca fedakarlýðýmý ne olur büyütme. Her þey senin yüregin ve sevdan için.

Yenilgiyi kuþanmýþ yýllarýn umuda gülümseyen takvim yapraklarýnda sevdim seni. Geceleri avuç içlerime uzanýp kirpiklerimle sildim irine bulaþmýþ yüreðini. Her sabah alnýnýn cayýrlarýnda susuz gezinen çardak kuþlarýný gözbebeklerimde emzirdim.Gökyüzüne yýldýzlarý sererken gül kokulu Melek’ler , ben gözlerine mutluluklarý motifledim..

Rabbimden hep seni diledim alnýmýn seccadeyle öpüþtüðü zamanlarda. Güneþ huylu çocuklarýn gözlerinde büyüttüm seni. Aldýrmadým uzaklarda oluþuna, boyun bükmedim arsýz yokluðuna. Yüreðimin suskun kelimelerinde sevdim seni. Hasretinde kaç kez öpüþtüm sen diye katransý geceyle, kaç kez iç geçirdim güneþin avuçlarýndan yüreðimi süzülüp dudaklarýma inmeni yanýk türkülerle. Sen tutacaksýn diye yüreðimi ipsiz uçurumlara saldým. Gözyaþlarýn söndürür diye bedenimi senin günahlarýn için güllerin koynunda yaktým. Kanasa da bedenim hasretinde, ne olur içinde yaþat beni. Yüreðinin sýcak hücrelerinde büyüt beni.

Uzaklardan bir çaðýrsan beni, kirpiklerinden düþen gözyaþlarýný dudaklarýmla emmez miyim ? Göçmen kuþlarla haber yollasan, karlarý üzerime giydirip kanayan yaralarýný bedenimle örtmez miyim ? Haydi aðlama sen gül yüreklim. Ýmkansýzlýðýn içinde yürüt beni. Kavuþmamýz yasak olsa da yüreðinde büyüt beni..

Aldýrma yalnýz gecelerde suskunluðuma. Aldýrma gözyaþlarýma. Sýrtlarýmýz ayrýlýk duvarlarýna dayansa da sevgimizi imkansýzlýðýn içinde yaþatmadýk mý ? Ayaklarýmýz karlarýn altýnda yanarken , bir avuç güneþle “ sevdamýzý “ kurak topraklarda zamansýz yeþertmeyi ummadýk mý ? Karanlýða inat yüreðimi yýldýzlara yaslayýp sevda bozkýrlarda “ umuda “ kök salmadýk mý ? Haydi sil gözyaþlarýný. Eðdiðin baþýný “ gökkuþaðýna “ kaldýr. Bu aþka hasretin prangalarý vurulsa da bir gün vuslatýn þerbetini içeceðiz Zümrüd- ü Anka’nýn avuçlarýndan. Güneþ küsse de tenimize, gözlerimizin aydýnlýðýnda büyüteceðiz sevdayý dilenen çiceklerimizi.

Nerde olursan ol, sevdaya gülümse. Sýcak nefesinle karanlýða yakýlmýþ kandilleri üfle. Dudaklarýma sür,acýlarýnýn katransý zehrini. Haydi umuda tutunmuþken, avuçlarýndan ben içeyim zemzem kokan sevda nehirlerini. Ve mutluluðu solurken gecenin karanlýðýnda kirpiklerinde uyut beni.

03.06.2006 15.26