Karanlýklardan yýldýzlarý saðdýðým geceden yazýyorum bu satýrlarý. Hasretini azýk diye fakir soframa sunduðum ve su diye kana kana avuçlarýndan umudu soluduðum yüreðine býrakýyorum tüm kelimelerimi..Gecenin ihtiyar yüzüne akan bir nehir gibi akýyorum avuçlarýna.Ne olur kýzma bana. Saçlarýndan tokalarý çözüp nadasa býrakýlmýþ topraðým için yýldýzlarý topluyorum saçlarýndan. Ve yetim çocuklarýn düþlerine bir yudum sevgini ödünç alýyorum Melek’lerin gülleri tutuþturduðu kýrmýzý yanaklarýndan..

Bulutlarýn gecenin karanlýða inat topraðý dudaðýndan öptüðü zamanlarda hayal ediyorum seni. Gözlerimi kapatýp varlýðýna uzanýyorum. Çam kokularýnýn soluðuma karýþtýðý yerlerde geziniyorum..Yitik kelimelerimi yýldýzlara mandalsýz asýp gülüþlerinde kurutuyorum acýlarýmý.. Rüzgarla seni arýyorum karanlýðý ezerek. Aþýyorum uçurumlarý, yýkýyorum aramýzdaki örülü hasret duvarlarýný.. Yüreðine usulca eðilip yüreðine dokunmayý istiyorum..Gözlerine dalýp dalýp nefesinde yitip yitmek. Ve sabaha kadar dizlerinde bir cocuk gibi aðlayýp sevdamý solumak. Senin dudaklarýndan havaya kanatlanan her cümlede kendimi bulmalýyým. Bana dair, sevdaya dair sözcükler eklemeliyim her cümlenin sonuna..Biten her sevda kelimesine kendimi ekleyip vuslata kanatlandýrmalýyým ýslak heceleri..Sessizliði giyinmiþ ayak izlerimi gizleyip sana geliyorum. Gögsüne yaslanýp güneþi senin gözlerinde izlemeliyim. Ay’ýn karanlýkla olan kavgasýný görmeliyim kirpiklerinde.. Üþüyen yetim kuþlarýn avuçlarýndan kana kana rýzklarýný alýp senin omuzlarýndan kurak bozkýrlara salýþýný izlemeliyim varlýðýnda.. Seni gördügümde zamaný vuslatta durmalýyým.. Soluðunda ýsýtmalýyým üþümüþ hecelerimi. Duraksýz yolculuðumu yüreðinde sonlandýrýp sonsuzluðu içmeliyim avuç içlerinden. Bedenimi bedenine yaslanýp yüreðine dokunmalýyým. Dokunduðumda titremeli sesim, içimde sebebini bile bilmediði yangýnlar baþlamalý.. Sönecekse senin ýslak dudaklarýnda sönmeli yokluðunun kelimeleri…Atacaksa nabzým, senin ellerinde atmalý…Senin varlýðýndayken yaðmurlarla dans etmeliyim. Güneþi yanaklarýna býrakýp kirpiklerinde yakmalýyým gökkuþaklarýný..Seninle baþlayan her cümleye umudun gülümseyen kelimelerini yapýþtýrmalýyým.

Yüreðimi yüreðine yaslayýp yýldýzlarla süslüyorum suskun geceyi.. Gözlerimi kapatýp karanlýða , gözlerinin þavkýnda umudu soluyorum. Seni düþlüyorum yeni salkým veren üzüm baðlarýnda..Alnýmýn kurak cayýrlarýnda bir an seni düþünüp her çeþmenin dudaklarýnda ýlýk nefesini soluyorum. Bir an yüreðimi nefesine býrakýp gözlerimle yüreðine dokunmayý istiyorum. Rüzgar olup saçlarýna daðýtmayý iç geçiriyorum. Dalýp dalýp diliyorum varlýðýnýn suskun denizlerinde..Bir an içinde Cenneti saklayan gözlerine baksam, iplik iplik güller yaðýyor avuçlarýma. Ne zaman sesini duysam rüzgarýn koynunda gözlerimde nice nilüferler tutuþuyor. Ne zaman gözlerinden baharlara kanatlansa düþlerim, semaya yükseliyor ezanlar..Dalýp dalýp senin gözlerinde sayýklýyorum yasaklý kelimelerimi..Acýlarýmý yüreðinde öldürüp yine senin nefesinden havalanýyorum mavi bulutlara. Ýki dudaðýndan akan soluðuna tutunup memleketimin sazlýklarýna kanatlanýyorum…Ve usulca yüreðine dokunup varlýðýnda ölmeyi diliyorum Yaradaným’ dan. Senin bir yudum sevdanda yýkanmalý tüm düþlerim..Ilýk nefesinde soluklanmalý daðlarýmdan göçen yaralý kuþlar….

Her soluðunda yýldýzlar seviþmeli gözlerinde. Her gözyaþýnda yetim ceylanlar boyun büküp umutlar vuslata bürünmeli ýlýk nefesinde. Gözlerindeki sevda ýrmaklarý isyan edip aksa gözbebeklerinden, bentler kurmalýyým bedenimden kirpiklerine. Akýþýna engel olamasam da , topraðýn elbisesini giyinip kana kana içmeliyim zemzem kokulu gözyaþlarýný.. Çünkü , sen umuda gülümsemelisin. Kýyamasam da yüreðine dokunmaya; her nabýz atýþýnda yüreðine dokunuyorum sýcak nefesimle..Çünkü, her dokunuþumda hayata tutunuyor ve sevdaya gülümsüyorum…


09.06.2006 15.06