Arada bir yükseklere çýkýyorum
Kolluyorum yollarý, bayýrlarý
Ne vakit bir þeylerin belki de senin
geldiðine dair bir sanrýya kapýlsam
Ardýndan hep fýrtýna hep yýkým
Bazý zamanlar rüyalara dalýyorum
Yüzünü seçemiyorum ama yakýn
belki de uçurumlar ötesinde
Ulaþamýyorum uzandýkça hep düþüyorum
Yollara dökülüyorum kimi zaman
Geçmek isterken geniþ çöllerden
Serabýn çýkyor karþýmdasýn fevkalade
Düþmüþken ardýna bakýyorum kurumuþum
Sonbaharda dökülürken sarý, mahzun
Yeþil dallarýn olduðuna inanýp býrakmýyorum
direniyorum hayata, yokolmaða, topraða
Savrulup ta sonrasýnda yellerde
Tanýmadýðým bir diyarýn alýþamadýðým yerleþikliðinde
Sakinleþemeksizin hiçbir zaman hep yadýrgamaklý
Avutuyorum kendimi kaptýrýyorum akýntýlara
Ne vakit adýn dolandý dilime gözün geldi gözüme
Evet aþk belki de bilinmeyene, ulaþýlmayana
Bir inanç, bir umuttur gezerken akýldan uzak
Bir ihtimaldir belki de tükenmekli iken
Iþýk hüzmesidir karanlýklar ötesinden