"Karanlýk gecelerimin aydýnlýk sabahýsýn sen!... Sensiz her yer kapkaranlýk, yönümü bulamaz haldeyim... Sen güneþim, dolunayým, aydýnlýðýmsýn!.."

Sensizlik dayanýlmaz, özlemin kor gibi, düþündükçe yakýyor, acý veriyor sevgilim... Hani yanýk sonrasý buz ya da soðuk su uygulanýnca rahatlar ya insan, ben de seni görünce öyle rahatlýyorum, özleminin verdiði acý biraz baskýlanýyor... Sensiz karamsar gecelerden, seninle güzel sabahlara kavuþmak için sabýrsýzlanan bir kalp... Sanki aþklarýný ancak okulda yaþayabilen liseli aþýklar gibiyiz. Geceleri birbirimize yasak olan biz, her sabah birbirimize kavuþmanýn heyecanýný taþýyoruz... Bize düþen beklemek, sensiz geceler sonrasý bizi birbirimize getirecek olan sabahý beklemek oluyor. Seni sensiz yaþamak çok zor… Her gece yaþanan sensizlik, her gece ayný hüzün... Beklenen, özlenen sen, sen, sen... Ümit edilen seni bana getirecek son sabah, seni benden götüremeyecek son akþam olmasý; arzu edilen, özlemle beklenen bizli gecelerin gelmesi... Hayal edilen güzelliklerin yaþanacaðý, ayrýlýðýn olmayacaðý günler, özlem ve acýlarýn son bulacaðý günler... Beklenen sevgilim, o gün herþeyin çok güzel olacaðý yepyeni bir yaþam baþlayacak!..

 Bana unutulmuþ güzellikleri, sevgiyi, aþký, ilgiyi yaþatan sevgilim. Aþk bu iþte diyorum kendi kendime, her an sevdiðini düþünmek, onu özlemek, onunla geçen anlarý hayal etmek, geleceði düþlemek...

Yeniden sevmeyi öðreten, bu harika duygularý yaþatan sevgiliye…

02/04/2002
Tenedos