Kabuðundan çýkmak gibi cevizin…
Ýlk sýnavdan sonra ohun ferahýnda öðrencinin…
Sevincinde zor bir yarýþýn varýþýnda ilkliliðin…
Söylemek istediðini zoraki söylediðinde ve o anýn…
Az daha kaçýracaðýn vakit yakaladýðýnda peþinden koþtuðunun...

Esaretinden kurtulabilene ne mutlu…
Mutludur yapmak isteyen yaptýðýnda…
Ve yapamamanýn esaretinden kurtulduðunda dökülürse sözcükler…
Faili olduðu kadar sebebidir de mutluluðu gösteren tebessümler.

Anlayamazsýn gülmekten hüküm giymiþ o tebessüm dudaklarýný…
Ve takiben baktýðýnda o bakýþlara göz bebeði üzerinde birikmiþ buðuyu nasýlda gözyaþýna çevirdiðini görürsün yine o bakýþlarýn.
Tebessümle gerilirken dudaklar, çizgileþen gamzeleri takip eder iki damla yaþ.

Gözyaþýndan kurtulmak mýdýr sevinmek için?
Yoksa gözyaþýný sevinçle birleþtirmek midir gerçekten sevinmek?

Muhammed AKBAÞ