Beni sen çaðýrdýn bu yokluk ülkesine
Ýlk ben ses verdim yokluðun sesine.
Beni sen aldýn götürdün: bir meçhul zamandý
Düþtüðüm gün varlýk hevesine
Beni sen çaðýrdýn bu yokluk ülkesine...

Ya topraktým, ya toprakta bir nebat
Hatýrlamadýðým bir halimde iken
Bir naðmesiz çýðlýða düþünce ben,
Uzunca bir yol derler geldiðim yola,
Beni sen geçirdin o yollardan, sen...

Mevsimler dört deðil kýrk oldu sanki,
Üþüþtü yýllara birbirinden habersiz,
Hepsi geldi geldi gitti, býrakmadý iz.
Her mevsimin güzelliði senden idi,
Ne kar, ne yaðmur, ne güneþ deðildi sebepsiz...

Beni sen çýkardýn kýrk kilitli,mahzenlerden
Beni sen bitirdin çorak topraklarda,
Beni sen eðledin bilmediðim konaklarda,
Gönlüm senin için kaldý bu diyarlarda,
Bilemem nereye giderim, geliþim nerden..

Bir kavun çekirdeðinde baþladý hayat,
Bozkýrda bir tarla, tarlada bir çekirdek.
Yaðmurlarýn rahmetiyle doyan yüreðim
Halden hale girer yetkinleþene dek.
Önce çekirdek, sonra acý ve ham kelek...