Uzaklara bakýyordu bir adam
Çok uzaklara, ve ufka bilhassa
Sakindi, düþünceliydi, hisliydi
Yalnýz deðil miydi?
Yalnýzlýðý kimsesizdi
Dalga sesine, rüzgara, suya, zincir boþluksuzluðuna karýþýyordu
Karýþýyordu kendi içine, kendi dýþýndan
Ufuktan gemiler geçiyordu, kendilerince, adamýn bakýþlarýný kesercesine
Adam karýþýyordu yerdeki yazýlarýn renksizliðine
Düþünüyordu suyun rengini, dibini görebilmeyi, havanýn nefesini
Bir yanýnda güneþ, bir yanýnda rüzgar
Dursa mý, yürüse mi acaba?
Suya akýyordu, gemilerin hýzýna, þamandýralara, adalarýn arasýndaki boþluklara
Düþündüðü maviydi
Kaldýrdý baþýný ve gökyüzüne karýþtý
Bir alanla karþýlaþtý; sýnýrsýzdý, baktý baktý, daha da baktý, ona alýþtý
Adam gökyüzüne karýþtý
Bir kýsa filmin kýsa bir karesiydi zaman, suyla akýyordu, yavaþtý ama
Kuþlar tektüktü, berrakdý su
Durmuþtu bir adam, kýyýsýnda, masmavi arasýnda
Uzaklara bakýyordu
Düþündükçe yaþýyordu.


(Yosunlar vurmuþtu yola,
Aralarýndan geçti, yürüdü gitti; akþam dinginliðindeki süt beyazý ýlýk gökyüzü kalarak aklýnda.
Döndü, baktý o ýlýmlýða
Döndü, baktý. Baktý baktý baktý...)