ÝNANMALISIN
Soðuk bir rüzgar esiyordu,
Dallar kendilerince hu çekiyorlar mevla’ya
Dalgalar sahil boylarýný öpüyordu,
Bense yalnýzlýðýmý...
Yalan mý? Bu gece de sen yoksun ya...
Gidiþinin üstünden kaç asýr geçti deðil mi?
Mevsimler salya sümük aðlayýp duruyorlar
Yazýk bana ve sana ve bize öyle mi?
Giderken aklýn nerdeydi?
Dönüþler çok soruyorlar…
Bunamaya mý baþladým nedir?
Sen hiç gelmedin ki zaten
Ne zaman geleceðim desen
Gelmeyiþine takýlýyordu varlýðýn
Hainlikte zaten-sence- böyle bir þey deðil midir?
Sen aslýnda yanlýþ yaptýn
Geliþinin tadýný hiç tattýrmadýn bana
Ve kendine dönüþün lezzetini
Çok aðlattýn yeter
Yüreðime, kaderime hep yokluðunu kattýn
Dönmelisin;
Gitmekten güzeldir dönmek
Ýnsan sevgisinin farkýna varýyor.
Ve gel,
Ve sevinsin,
Ve gülsün,
Ve çýldýrsýn kainat…
Gelmeyiþin yokluðuna yarýyor.
Ve emin ol
Bu koca adam hala
Seni çok seviyor...
                    17.03.2004
                    ERDEMLÝ