“Yekün yok rahibe gözlerinde”

Hani þu çoraplarýný ters giyen varya
Ve ayakkabýlarýný
Bazen de duygularýný
Hani geceleri anne karnýndaymýþ gibi uyuyan varya
Elleri dizleri arasýnda
Ve baþparmaðý aðzýnda uyanan
O benim iþte, o benim..

Hala, hala bir yaným asfalt ve
Bir yaným çocuk..
Bir yaným din gibi köktenci;
Biryaným çýrýlçýplak, dil gibi..

“Hüznü; boynuna baðladým gözlerimin,
Yüzünden astým..”

Sahi bana gözlerini kiralar mýsýn sevgili,
Bir bardak suya
Bir yüz çizerim gölgemin parmak uçlarýyla,
Gözlerine ait.
Bana gözlerini..
Gözlerini sevgili..
Kiralar mýsýn?
Oysa,
Oysa ben sana gözlerimi karalamaya hazýrdým
Týpký karakalem gözlerimdeki düþler gibi
Karaladýðým…

Sahi,
Sahi sevgili,
Senin gözlerin deðmedi deðil mi
Marmaranýn kan soðuðu tenine
Sen hiç ýslanmadýn, yaðan bir gecenin penceresinde
Ve üþümedin..
Ve ýsýnmadýn hiç, dolunayýn hatrýyla
Deðil mi?

Bir dua çizebilir misin bana, bir dua ?
Sabahýn tam karþýsýna, bir dua
Sana tutunabilmek için,
Çizebilir misin?

Hadi boya bu kalbi,
Hadi.
Hadi boya hiç tanýþmadýðýn ýslaklýðýmý
Hadi boya, ayaza
Hadi, boya bu bedeni
Karanlýk bedeni ama beyaza
Hadi boya, hadi boya; bir fýrça darbesi daha..

Þimdi içimde:
Kuruboya hastalýklar
Yüzümde hicazet ve haciz memurlarý
Temize çekilemeyen bir beden
Tanýþmaya nasip olunamayan düþler
Ve dudaklarýnda beslenen acizliði
Çocukluðumun.