Herkeste bir tedirginlik vardi kimse ne yapacagýný bilmiyordu gencler hepsi sokaklarda hepsi hepsi''kahrolsun kapitalizm'' sloganlarýyla yerii gögü inletiyordu tüm anne ve babalar acaba bügün benim oglum eve dönebilirmi endiþesi ile gece saat4 -5lere kadar uyuyamýyorduoglu kýzý gelince belki dünyanýn en mutlu insaný oluyordu ama ertesi gün yine ayný iþkencedevam ediyordu ama aralarýnda birileri vardiki o hiçte digerleri gibi degildiogluyla sokakta ogluyla evde ogluyla polis jopukarsilamaktaydý cünkü kendiside oglu gibi kapitalist dünya liderlerine kin besliyor ABD ve yandaslarina en agýr darbeyi indirmeyi herseyden cok istiyordu sabah evden yine ogluyla cýktý gencleri etrafýna topladi yapýlmasi grekenleri anlattý ve sloganlari atmaya basladý ve gencleri galeyana getirdi herkes ayný seyleri söylüyor herkes kin kusuyordu ve yine ortalýk karýsmýs bir düzüne polis ellerinde joplari onlarý dagýtmak için otobüslerden inmiþti ve herkes bir yana dagýlmiþtioglunu göremiyordu kacmak itemiyordu onsuz ama onu bulamýyordu sonra gözü polislere iliþti birini araya almiþ öldüresiye dövüyorlardi dikkatlice baktý ogluydu elinden biþey gelmiyordu gencler onu koludan tuttuklari gibi kosmaya zorladýlar ve gitti 1 saat sonra geldiginde ise yerde gözleri acýk gülümseyen bir ceset buldu sarýldý avazý cýktýgý kadar bagýrdý ama nafile artýk öksüz kalmýþtý sadece cocuklar öksüz kalmaz bu dünyada var olan ve herseyi ile sevdigi cocugunu kaybedenlerde öksüz kalýr ve oda öksüz kalmiþti