Þu an okul lojmanýnýn bahçesinde, eski bir sandalyenin üzerinde, ayaklarýmý hemen karþýmdaki zeytin aðacýna uzatmýþ oturuyorum.Gökyüzünde tüm ihtiþamý ve güzelliðiyle yeryüzüne neþe saçan mehtabý izliyorum. Ortalýkta tatlý bir hava var.Gün boyu hükmünü sürdüren kavurucu sýcaktan eser yok. Hatta biraz da serin. Hafiften bir rüzgâr gecenin büyülü havasýna ayrý bir renk katýyor. Cýrcýr böceklerinin sesleri uzaklardan gelen köpek seslerine karýþýyor. Bu arada kurbaðalarý da unutmamak gerek; sanki birbirleriyle yarýþýrcasýna baðýran kurbaðalar geceye ayrý bir melodiyle eþlik ediyorlar. Birkaç metre uzaðýmdaki dut aðaçlarýnýn gürbüz yapraklarý arasýndan bir görünüp bir kaybolan mehtap, geceye tüm damgasýný vuruyor.Yýldýzlar ise mehtabýn esrarengiz ýþýðý karþýsýnda ne yapacaklarýný þaþýrmýþ vaziyette isteksiz titriyorlar.

Mehtabýn kadifeyi andýran mavimsi aydýnlýðýnda her þey daha bir baþka görünüyor. Her þey öyle bir uyum içinde ki bu eþsiz uyumdan etkilenmemek elde deðil.Âdeta insanýn içine yumuþak bir huzur doluyor.Mehtap, yýldýzlar, aðaçlar, böcekler, esen ýlýk rüzgârlar sanki geceyi güzelleþtirmek için iþ birliði yapmýþlar.Gözlerim ister istemez yine mehtaba kayýyor ve baþlýyorum düþünmeye... Bir an tüm vücudumun gevþediðini hissediyorum. Âdeta geceye karýþýyorum.Gece tüm içtenliði ve sýcaklýðýyla beni kucaklýyor.Ben ise gecenin bu dostluðuna karþý ona içimi açýyorum. Birden anýlara dalýyorum. On iki yýllýk öðretmenlik hayatýmýn bütün kareleri sanki bir film þeridi gibi gözlerimin önünden kayýp gidiyor. Yaþadýðým iyi kötü her þeyi geceyle paylaþýyorum.Gece sadýk bir dost gibi sessizce dinliyor beni. Ve yine gözlerimi mehtaba çevirdiðimde yerinden bir hayli uzaklaþmýþ olduðunu görüyorum.

Geceyle dertleþmek, doðayla bir þeyleri paylaþmak doðrusu müthiþ bir þeydi.Çünkü bizler de doðanýn bir parçasýydýk.Doðayý hissettiðimiz sürece, doðayla bütünleþtiðimiz sürece insanî özelliklerimizin de farkýna varacaktýk.Doðadaki güzelliklerin farkýnda olan insan elbette ki doðayý sevecek, doðayý koruyacak ve doðal güzelliklerin tahrip edilmemesi için elinden gelen her þeyi yapacaktýr.Söyler misiniz, pýrýl pýrýl bir gecede mehtabý izlemek, temiz bir havayý solumak, bir aðacýn serin gölgesinde dinlenmek, rengârenk çiçekleri koklamak, þýrýl þýrýl akan bir kaynak suyunu yudumlamak, tertemiz bir denize dalmak ve temiz bir çevrede doðayla iç içe yaþamak kadar, insaný ne rahatlatabilir?...

Kuþkusuz, doðadaki güzelliklere hepimiz bakýyoruz.

Bir de görmeyi denesek...