Saatler þaþý oldu sana.
Dönmüyor yelkovanlar, akrepler þokta.
Ýçi boþ ceviz taneleri gibi döküldü yýllar
Darmadaðýn.

Uzaklar,
Uzaklar girdi aramýza.
Bakar ama göremez güzelliðini, ne yapsýn?
Söyle ne yapsýn gözlerim?
Ne zaman gözlerimi kapasam,
Baþucumda nöbetçi
Seyrine doyamadýðým ela gözlerin.
Sasbahý yeþil,
Öðlesi sarý,
Gecesi kahverengi gözlerin.
Hani çocukluðumdan hatýra bir türkü þimdi.
Biliyor musun?
Seni tanýdýktan beridir,
Gecelerim kahverengi.


Hani çocukken gözlerine tuttuðum
Kýz tavlayan aynalarýn titrek, seviþken ýþýðý;
Yüzünde, bedeninde gezinirken benimdin, hani?

Aþk zamaný geçince
Asýrlýk bir aðacý gýdýklamak gibi
Keþkesiz,
Yaþanmamýþ,
Yitik,
Bakaya sevgiler
Ve yaþanmamýþ an...
Ve sen!..
Bir ýþýk makasý gibi kesiyorsun hücrelerimi
Enine boyuna.
Karanlýðým sýzlýyor gecelerce.
Yaðýyorum üzerine üzerine.

Elveda sevgili sincabým!..
Bir sonraki yaðmurla,
Yeniden dönebilmek için sana;
Tozuyorum,
Buharlaþýyorum,
Bulut olup uçuyorum özgürlüðüme.