Sevgiyi yaðmur tanesinde tanýdým.Damlata damlata sevgi gölünü oluþturdum.Sevgim her bulutlu havada coþtu çaðlayan gibi.
Aþkýn ötesinde bir duyguydu bu.Hayatý, insanlarý, doðayý sevmek. Tutkunun ötesindeydi sevgiyle hayata can vermek. Sevgiydi bu kadar iyimser olmamý saðlayan. Yaþýyorsum bundan çok çok önce hissiz ve çaresiz. Damlalarda bulduðum an sevgiyi, kuþ olup uçtum sanki. Özgürlüðün sevgiyle baþladýðýný hissettim beynim aþýrý oksijenden dönerken. Tüm samimiyetimle kollarýndaydým onun. Ýçiçe geçmiþ çarklar gibiydik sevgi ve ben. Güneþ yeni kaynamaya baþlamýþtý benim için. Güneþin buharý yeni kamaþtýrmaya baþlamýþtý gözlerimi. Sevgiyi tanýdýktan sonra aptallýk yerine dirence býrakmýþtý kýsa sürede. Bunu anlattým insanlara uzun süre. Sevgi ve hayatý anlattým usanç duymadan. Kuþu ve kanadýný anlatýr gibi iþledim bunu beyinlere. Kelimelerin bittiði, kavgalarýn sonlandýðý, düþmanlarýn barýþtýðý noktayý gösterdim gözlerine sokarcasýna. Büyülendiðim, ürperdiðim gerçek karþýsýnda onlarda titrediler utanarak.
Evet ben sevgiyi yaðmur tanesinde tanýdým. Buðday baþaklarýnýn boy attýðý, canlýlarýn yavruladýðý bir zaman diliminde tanýdým sevgiyi ve hayatý. Canlýyým artýk sevgi daðýtan. Parmaklarýmýn ucunda ve kirpiðimde bir damla misali sevgiyi anlatýyorum göz kamaþtýrarak.