Uzun ve dar koridoru hýzlý adýmlarla geçti. Koridorun sonundaki pencereden havadaki tozun dans ediþini gösteren güneþ'i görebiliyordu. Birbirine bitiþik þekilde çiçeklerle kapatýlmýþ olan duvarlarýn çýplak kesimlerinde anlamsýz bulduðu birçok resimler ve bu resimlere ait tanýtým yazýlarý bulunuyordu.

Gerçekten bu kadar anlamsýz resimle birlikte bu kadar insanýn bir arada tutulmasý tesadüfmüydü. Koridorun bitimine doðru yaklaþtýkça yan odadan gelen acý feryatla irkildi. Sen aslýnda yaþamýyorsun diye çýnlýyordu ortalýk.

Çevresine bakýndý ve elleriyle duvarda asýlý olan resimlerden birine yaklaþarak dokunmaya ve çerçeveyi tutarak hissetmeye çalýþtý. Olmuyordu.

Odadan gelen ses hýzla yükselip bir anda sustu. Sarmaþýkla örülü olan kapýnýn tam karþýsýnda durdu. Menteþeleri uzun zamandýr yaðlanmamýþ olan oda kapýsýnýn kolu usulca aþaðýya doðru indi.

Kalbinin her zamankinden daha fazla attýðýný nefesinin kesildiðinden anladý. Gözlerinden yaþ gelmiþti. Bütün çabalarýna raðmen yutkunamýyordu bile.

Artýk yaþamadýðýný anlamasý hiçte zor deðildi kendisi için. Kulaklarýný saðýr edecek derecede büyük bir gýcýrtýyla açýlan kapýdan içeriye baktý. Ýçerisi oldukça karanlýktý.

Hemen solunda bulunan mini ayakkabýlýk üzerinde kesif bir koku ile beraber küflenmiþ portakallar duruyordu. Suratýný buruþturup sað elini burnuna kapadý. Gözlerinden gelen yaþ þimdi daha fazla akýyordu. Bir yandan korku ile alay edercesine adýmlarýný oldukça yavaþ bir þekilde atarken diðer yandanda koridorda iken atýlan çýðlýklarýn sebebini düþünüyordu.

Sen aslýnda yaþamýyorsun diyen sesin sahibini merak ediyordu. Odaya girmeden ýþýklarýn bulunduðu düðmeleri aramaya baþladý. Koridorda her zaman kullandýðý tuvaletin ýþýklarýný yakan düðmelerle ayný yerde olacaðýný düþünerek elini hemen sað taraftaki boþluða uzatýp odanýn aydýnlanmasýný saðladý.Aslýnda alýþýk olmadýðý bir þey deðildi.

Moral bulmak için arkadaþlarý ile toplandýðý doðum günü kutlamalarý ve sohbet günlerinde hiç kimsenin birbirini dinlemediði,herkesin ayrý telden çaldýðý zamanlarý aklýna getirdi. Yalnýzlýðýn zamaný olmadýðýný biliyordu. Bir yerlerden su sesi geliyordu. Seyrettiði filmlerdeki kabus karelerini hatýrladý.

Ýçerideki kokuya alýþmýþ ve artýk ellerini savunmaya hazýr hale getirmiþti. Biraz önce koridorda yürürken odadan gelen sesin þimdi koridordan geldiðini farketti. Bu sefer daha kýsýk ve bebek aðlamasý eþliðinde duyuyordu sesi.

Birisi yalvarýyordu. "Sen aslýnda yaþamýyorsun." Bu cümleden hemen sonra yaþlý bir kadýnýn kahkahasý çýnlatýyordu ortamý. Korkuya alýþacak duruma gelmiþti artýk. Dýþarýdan içeriye süzülen güneþin yanýnda rüzgarýnda yer almasý ve ayný anda yaðmurunda yaðmasý biraz tuhaftý onun için.

Odada iki tane yatak olduðunu gördü. Alt dudaðýný koparýrcasýna ýsýrýrken bir taraftanda odanýn sað tarafýnda boþ saksýlarýn hemen üzerindeki bir yazý dikkatini çekti.

Hat sanatý kullanýlarak yazýlmýþ olan ve bir cam ile muhafaza altýna alýnmýþ çerçevede gözlerini kýsarak okuduðu satýrlarda duyduðu sesin aynýsýnýn yazdýðýný görünce gözlerine inanamadý. Sendeleyip toz içinde kalmýþ olan iskemlenin kenarýna tutundu. Yataklar uzun süredir kullanýlmýyor gibi gözüküyordu.

Beyaz çarþaflarýn artýk sapsarý bir hale büründüðünü farketmekte gecikmedi. Odanýn içerisinden baþka bir odaya açýlan bir bölüm daha vardý. Burasý tahtalarla çivilenmiþti. Altýnda da ismi silinme derecesine gelen baþhekimin imzasý vardý. Hýzlý ve acele yazýldýðý belli olan ve uydurma bir þekilde kapý altýna yaslanan tabela kenarlarýnda böcekler geziniyordu.

Tercümanýný kaybetmiþ bir turist gibi zamanla yarýþýrcasýna göz gezdirmediði bir nokta býrakmayýp olan biteni anlamaya çalýþýyordu. Birden aklýna odanýn dýþýnda duvarda asýlý olan tabloya dokunamadýðýný getirdi.

Oysa odanýn içerisindeki eþyalara dokunabiliyor ve onlarý hissedebiliyordu. Ýçine düþtüðü anlamsýzlýktan kurtulmaya çalýþýyordu.

Nasýl oluyor da odanýn dýþýndaki cisimleri algýlayamazken içeride tam tersi bir durumla karþýlaþýyordu. Gerçekten yaþamadýðýna inanmak istemiyordu. Ýçeride kendisine acý verip yaþadýðýna kanaat getiriyordu. Ayný þeyleri dýþarýda tekrarlamak düþüncesiyle kapýya yöneldi. Biraz önce giriþteki küflü portakallarýn yerinde olmadýðýný farketti.

Aniden geriye döndüðünde sanki ýslak bir zeminde gezmiþcesine ayakkabýlarýnýn çamurlu izlerini gördü.Neler oluyor diyerek ellerini saçlarýna götürdü. Ortalýk þimdi suskundu. Birisi onu takip ediyordu.

Onbeþ metrekarelik odanýn içinde görmediði birisi ona sürekli yakýnlaþýyordu. Ayak izlerinin çamurlu olarak bastýðý yerlere çýkmasý iyice korkutmuþtu kendisini. Geri geri yürüyerek kapýnýn açýlmasý için kolu büyük bir hýzla indirdi.

Her kolu indiriþinde kapýnýn açýldýðýný görüyordu ama dýþarý çýkmak için adým attýðýnda tekrar ayný odaya girdiðini anlýyordu. Kapýdan çýkýyor ama koridora deðil yine ayný odaya giriþ yapýyordu bedeni.

Birkaç denemeden sonra sinirlerinin yýpranmaya baþladýðýna emin duruma gelmiþti.

Meçhulden gelen ses doðru mu söylüyordu.Fakat ne olursa olsun bu sese inanmakta istemiyordu. Ölmeyi kendi bedenine yakýþtýramýyordu.

Tozlu yataklardan birisinin üzerine uzandý. Yorulmuþ gözleri herhangi birþey düþünecek durumda deðildi.

Birazdan gözkapaklarý kapandý ve su sesinin eþliðinde derin bir uykuya doðru yol aldý..



Sürecek...