Aþksýzlara verme öðüt,
Öðüdünden alýr deðil
Aþksýz âdem hayvan olur,
Hayvan öðüt bilir deðil.
Yunus Emre
Aþkladýr göðün döndüðü; aþkladýr yerin durduðu. Aþktýr çarha koyan feleði; aþktýr temcit okutan meleði. Aþktýr yýldýzlarý seyrettiren; aþktýr ay ve günü devrettiren: Aþktýr nebatatý bitiren; aþktýr çiçekleri getiren. Aþktýr kaþlarý keman ettiren; aþktýr gamzelere kasd-ý can ettiren Diþlerimi kýrdým onun aþkýndan; aþkla durdum namaza ki, çýkarsýnlar mýzraðý ayaðýmdan; kan revan içinde yollara düþtüm,onu aradým; yani sahibimi, yani sahibimin sesini
Uyudum titredim, soldum, uyandým
Sen, þehvetine aþk adýný takmýþsýn; fakat þehvetten aþka kadar uzun bir yol vardiyen sesle düþtüm insanlýk kaydýndan; doðruldum, aðladým.
Aþkýn aynasýnda gördüm piþmemiþ gözlerimi
Aþk deðildi gözlerimde arayan kendini. Utandým iman kuþaðýný berk kuþanmamýþlýðýmdan. Hamdým, piþmeliydim
Dirliðim çið idi ve aþk odu bahane.Yollara düþtüm. Yürüdüm ömür boyu. Semerkandda, Buharada, Baðdatta, Þamda, Mekkede, Medinede; kadîm coðrafyasýnda yeryüzünün
Bülbülü aþkla aðlatan gülün rayihasýný alabilmek, neyi inleten aþkýn nefesini tatmak, huysuz gönlümü vuslatla buluþturacak çilehaneyi bulabilmek için
Yürüdüm
Ten kazancý için bir sanat öðrendim amma din sanatý için de gayret göstermemi buyurdu güzergahýmdaki bütün diller. Ve dedi ki canlarýn caný ses:
A bu dünyanýn canýyla diri olan, utan;
Neden böyle dirisin sen?
Aþksýz olma ki ölmeyesin
Aþkla öl ki diri kalasýn
O gün yundum, paklandým; çýkardým üzerimden kirli libasýný dünyanýn. Bir derviþ edasýyla gülü kovaladým, nefesi aradým, dergâhýmý ve Tapdukumu
dedi oldum, piþ dedi, piþtim elhamdülillah***
Yol uzundu; yürüdüm. Yürüdükçe dizime derman geldi, dilime ferman. Ýlhamýný aldým katrelerin, suya düþen yakamozlarýn; daha gür çýktý sesim, avazým çýktýðýnca baðýrdým ufuklara, suya Onu anlattým; Onu, yani aþký Bir bilinmez âþinâ kim adý aþk
Hem safâ vü hem cefâ kim adý aþk
Kendinin de âþýk u maþûku var
Hem belâ hem mübtelâ kim adý aþk
diyerek geçtim sýrlardan, dünya sýratlarýndan. Eðnimde bir hýrka, elimde bir âsâ ve aradým.
Suya verdim sesimi:
Hitâb-ý aþký kim anlar kiminle söyleþelim
Cevâb-ý aþký kim anlar kiminle söyleþelim
Bir ses böldü yýrtýlan perdesinden sesimi. Ýçime ýtýrlar, yasemenler, zambaklar açtýran bir ses:
Beyim ârif isen yürü yolunca
Bunda baþlar yiter kanlar sorulmaz
Aþýk öldü deyu salâ verirlen
Ölen hayvân-durur âþýklar ölmez***
Aþkýn ve muhabbetin küllendiði bir ülkeye kadar bu sesin kuvvetiyle yürüdüm. Kâh aþkýn güzelliðiyle bakî olan evreni hayret ve minnetle seyreyleyerek, kâh aþýk olmayan lezzetsiz gönüllerin þaþkýnlýðýndan ürkerek.
Kalpleri soðumuþtu vardýðým ülkedeki herkesin...
Ben.. piþtikçe aþka dönen ben, kan ve gözyaþýyla yoðrulmuþ günlerimin ve gecelerimin acýsýyla yaralanmýþ benliðimi onlara hediye etmek için gelmiþtim. Terkimde aþktan baþka bir þey yoktu. Tek hazinemdi aþk. Çünkü biliyordum ki, aþk güzel iþti ve biliyordum ki, Aþýklarýn meclisinde bir baþka karar vardý.
Aþk, imandý.
Teslimiyetti, kayýtsýz-þartsýz.
Muhabbetti, nunla paylaþýlan, rahmetti
Bu vuslatýn erdemini nasýl anlatmalýydým insanlara?..
Düþündüm. Ýstiareye yattým. Ciðerlerimi delen, kalbimi yerinden söken, beynimi iðdiþ edici kâbustan kurtaran ilhamlar üþüþtü dört bir yanýmdan. Bildim ki, aþktan hapishane gülistan olur, aþksýz olursa bahçe küllük olur.
Dönmeye baþladý dilim, sessiz bir deva yataðýnda uyur gibi yattýðý aðzýmýn kuytusunda:
Cihân-ý hîçe satmaktýr; adý aþk!
Döküp varlýðý gitmektir; adý aþk!
Elinde sükkeri ayruða sunup
Aðuyu kendi yutmaktýr; adý aþk!
Belâ yaðmur gibi yerden yaðarsa
Baþýný ona tutmaktýr; adý aþk!
Bu âlem sanki oddan bir denizdir
Ona kendiyi atmaktýr; adý aþk!
Var Eþreofoðlu Rûmî bil hakîkat
Vücûdu fânî etmektir, adý aþk!
Toplandý cümle âlem. Lütfûnda olduðu gibi kahrýnda da yanýnda olduðum insanlýk. Cinler, periler ve dahasý. Nefislerini ellerine almalarýný istedim onlardan; gülü solmayan, keþkülü dolmayan bir âþýktým nasýlsa ve fakat bir kere olsun dinlemeliydiler beni.
Fýrlattým âsâmý Nilin öte yanýna, eðnimden çýkardým hýrkamý ve aðzýmdan geri aldým lokmamý. Ýstedim ki, bin gönle nasýl girilir böylesi fukaralýkta biline Ve bir yudum belâ þarabýnýn nasýl aþka döndüðünü bu nâçiz bedende Durdum ve baktým sapsarý bir yüzle gözümün içini seyreyleyen âleme. Usul usul dile geldi kalbimin damarlarý. Birbirleriyle yarýþýrcasýna sökün etti kelimeler:
Ýþidin ey yârenler; aþk bir güneþe benzer
Aþký olmayan gönül misâli taþa benzer
Taþ gönülde ne biter, dilinde aðu tüter
Nice yumþak söylese sözü savaþa benzerVe sürdürdüm kalbime ilham olan aþk yemiþ mýsralarý:
Siz þöyle sanmanýz kim, ben þimdi âþýk oldum