Gözyaþýnýn tuzunda,
Bir kabus gördüm bu gece.
Çýðlýklar geliyordu karanlýktan,
Korkuyordum artýk yaþamaktan.
Derin bir boþluktan,
Anlamadýðým bu hayattan
Bir altyazý bekliyordum.
Kabus yahut ölüm;
Ne fark ederdi
Gözlerini görebildiðim
Bir yer, bir zaman
Ne farkeder olsa büyük bir yalan?

Baharýn acý veren çaðrýsý
Sana olan susuzluðum varken,
Seni sevmek için bir ömür azken
Nasýl devam ederdi bu gösteri
Sahnede bir tek ben varken?

Bitmiþtir belki sende.
Hayat bu, sen haklýsýn bu delilikte.
Acýnýn padiþah olduðu,
Suçlu piþmanlýklarýn kol gezdiði içimde,
Hala bir parça umut var.
Gün olur hani,
Açarým pencereyi
Ve koca kahverengi gözlerin
Ceylan edasýyla sýðýnýp kaybolur
Kirletmediðim yaralý kalbimde.

Akþamýn alýn yazýsý,
Söyle hayatým en acý veren þarkýsý;
Rahat mýsýn ya da mutlu
Can çekiþen eski hatýralarýn gölgesinde?
Biliyorum, okuyorsun bunlarý,
Anlýyor musun
Þimdi inanýyor musun
Seni her geçen gün daha çok sevip,
Her geçen gün daha çök çürüdüðüme
Ya da senin için büyüdüðüme?

Rüyamda gördüm seni,
Elinde defter, geçiyordun önümden.
Uzanýp kolunu tuttum önce;
Býrak dedin neden diye sormadým
Kayýp gittin ellerimden sessizce.
Sen ne yapacaksýn dedin,
Seni bekleyeceðim dedim.
Ve öylesine içindi ýsým
Ben de yanýnda kalacaðým dediðinde.

Aðlayarak uyandým,
Ýmkansýza mý yoksa geçmiþe mi?
Neden aðladýðýmý hala bilemesem de,
Uzun uzun uyumaya çalýþýyorum
Seni yine görürüm,
Çekilir bir köþeye delice izlerim seni diye.