Bir çýkmaz sokaðýn ýssýzlýðýnda,
tanýk oldum aþka.
Titrek gece lambalarý vardý,
þahit oldular.
Sýrtýmda gençliðimin yaþlý vukuatlarý,
yüzümde umutsuz bir bakýþ vardý..
Bekliyordum tükenmesini,
tüketerek bekliyordum.
O an
bir el bir nefes
sýcak ve kaçak
eminim bilmiyorum,nereden
dokundu susuzluðuma.
‘yalnýz mýsýn?’
Bense,
kesif bir yalnýzlýðýn avucunda
çöl oluyordum.
Sense,
yanýyordun .–cayýr cayýr-
Aþktan ve hayattan yapýlmýþtýn.
Yanarak yakýyordun
üstümdeki yalnýzlýðý…
Artýk çýplak kalmýþtým.
Tüm günahlarýmý yakmýþtýn üstüme giydiðim.
Acýdan kaçan bir hevesti
beni tutuþturan.
Böylece kýrdým yalnýzlýk kilidini.
Yol verdim aþka
bir ömür pahasýna.
Zaman,cömert bir adam
Biz istedikçe o verdi,
O verdikçe biz yaþadýk.
Yaþananlar hayali anlatýr oldu.
Bir yoldu önümüzde uzayan.
Samimi dostlarýmýz oldu.
Tanýdýkça sevdik
Kimi ayrýlýk oldu,
kimi özlem.
Bazen þefkatti bizi anlatan,
bazen öfke.
Bir de oðlumuz oldu aþkýmýzdan.
O da bizim aþkýmýz oldu.
Bizim yolumuz sevda yoluydu.
Peþimizde bir ömür ,ölümü kovalýyorduk.
Evet, duyuyorum seni.
Söylediklerin doðru.
Ara sýra kaçtýðým oldu,
yalnýzlýðýma.
Bazen dinlendim,
bazen de soluklandým.
Ama hep seni özledim,
yalnýzlýðýmda.
Her dönüþümde sen oradaydýn,
hiç gitmemiþtin.
Cezam gözyaþýn oldu.
O da bana aðýr oldu.
Ýnan bana!
Yol verdim aþka.
Bak döndüm yine sana.
Sokul bana yoldaþým,aþkým.
Ýþte buradayým,yaný baþýnda.
Kol kola
Koyun koyuna
Uzak yýllar yolumuzda…