Az kaldý, neredeyse..
Hep senden sonra düþerdim hüzne,
Bu defa senden önce ýslandý yüreðim.
Hani inanýrdým senin hüzünleri temizlediðine
Ne zaman ki inanmak uzak oldu
Hüzünlerime can verdim kendi ellerimle.
Tutsak ederdim bir zaman hepsini,
Susar, susar, hep gece yapardým kendime
Hüzünler tutulmuyor, yakýþmýyor.
Duygusal olmak aðýrýma giderdi
Artýk gitmiyor.
Ne kadar paylaþtýkça,
O kadar daðýlýr oldum.
O kadar çok yað ki
Daha çok, daha fazla yazayým.
Henüz hüznü yazmayý öðrendim
Konuþmayý daha az..
Sen yaðdýkça hür oluyorum
Yað hadi erken gel bu defa
Þiirime erken gel ..

-=-