Neyin sefilliðinde yaþanýyor bu aþk? Hangi kýyýlarý eritiyor öfkemizin dalgalarý?
Ektiðimiz tutkular acý tohumlarý serpiþtirdikçe topraðýmýza, yýkýlýyor özenle kurduðumuz hayaller. Öpüþtüðümüz gecelerin parlayan cesetlerine bakýyoruz yakamoz sanýp. Gözlerimiz dikiliyor gökyüzüne ve yýldýzlar saklanýyor bulutlarýn altýna. Ama hâlâ bekliyoruz yeterince iþaret yokmuþ gibi.
Ayrýlmak ne kadar zor geliyor bu denli baðlanmýþken þimdi. Alýþkanlýk diyor bazýlarý buna. Belki de haklýlar. Ama alýþkanlýklar bile deðiþmiyor mu her an deðiþen hayatýmýzda? O zaman nasýl bu kadar fazla acý verebiliyor boþ kalan bir yatak, kapý arkasýna asýlmýþ bir bornoz ve yarýsý içilmiþ bir þiþe þarap? Bir hayalet yaþamýþ bu evde ve gitmiþ ardýnda kan izleri býrakarak.

Küçük bir çocukken özgür olmak için elimden geleni yapardým, yalnýz kalmak için her fýrsatý deðerlendirirdim. Herkes gibi sanýrým. Þimdi ise baðlanmaya çalýþýyorum birilerine. Akýntýya kapýlýp gitmemek için elimin sýkýca tutulmasýný, güvende olduðuma dair kulaðýma fýsýldanmasýný istiyorum. Nedir bu orta yaþ sendromu mu yoksa? Adý ne olursa olsun, hissedilen hep ayný yalnýzlýk iþte…
Acaba senin de gözlerin dalýyor mu camdan dýþarý bakarken yansýyan görüntüne acýyor musun benim gibi? Sokaklarýn en ucunu görebilmek için bakmaya çabalarken aðrýyor mu senin de baþýn? Sen de benim gibi bütün gün çöküp bir koltuða tüm aðýrlýðýnla, ayrýlýðýn acýsýný üstleniyor musun tek baþýna? Kim bilir nerdesin þimdi…
Ýnsanlarýn gözlerimde bir ifade aramasýndan sýkýldým. Ne görmek istiyorlar anlamýyorum ki? Hele o ‘zavallý’ dermiþ gibi bakýþlarý yok mu! Bedenimi orada býrakýp yok olmak geliyor bir an içimden. Belki o zaman seni ürperten sýcak bir rüzgar olup, sokulabilirim yanýna. Hisseder misin kokumu, anlar mýsýn ben olduðumu?

Cevapsýz kalýyor tüm aramalarým. Beni geçmiþine gömüp gittin. Son nefesini verirken gözlerinin önünden geçecek film þeridinden bir kare olmama bile þans vermez belki bilinçaltýn. Çirkin görünüþlü fotoðraf albümlerinde sararacak suratým. Bir gün bir yerde adýmý duyduðunda hatýrlamak için çabalarken beynini zorladýðýný belli eden bir þekle girip küçülecek gözlerin, buruþacak yüzün. Biraz iyimser olursam eðer: belki güzel bir aný tebessüm ettirecek seni. Ama sadece o kadar deðil mi?
Hain aklým oyunlar oynuyor bana! Böyle kötü þeyler düþündürüyor. Çaresiz býrakýyor. Bana yardým edeceði yerde. Ona güvenmemekle iyi etmiþim demek ki. Baþtan beri tavrýný koruyan kalbime sýðýnmakla doðru bir yol seçmiþim. Ama bana acý veren aklým deðil ki! Sadece sende takýlýp kalmýþ kalbim.Deliriyorum… Ama senden kurtulmak için sadece aklýmý kaçýrmam yetmez, herþeyden vazgeçmeliyim…
Bir bak ne yaptýn bana? Güzelliðim gitmiþ, alçak bir cinayet iþlenmiþ aynalarda. Tüm deliller seni gösteriyor. Vücudumdaki tüm parmak izleri sana ait. Otopsi yaptýklarýnda da ortaya çýkacaðý gibi, katil zanlým sensin ve umarým bir aþkýn tutsaðý olup benim gibi müebbet hapis yersin!

Güliz / 7.2.06