Haydi git, gelmiþse gitmek vakti,
Ve gerekiyorsa gitmelisin...

Eþikte oyalanma, gözyaþlarýmý arama,
Kapýyý ardýnca açýk býrak,
kim bilir!
Belki ben çýkarým, belki birisi gelir...

Acýlar mý dedin, düþünmek için çok geç,
Gidiþinle bulmadým acýyý ben,
Dalganýn dalga kýrana vuruþunda bir gece,
Bir babanýn boþ kalan ellerinde,
Gözyaþlarýyla yittiði kederlerde,
Gidiþinde deðildi acýlar ,
Sendeydi hepsi sende...

Annem ben aðlarken buldu acýyý,
Þair yaþam kurdu üstüne,
Bir asker ölümde yaþadý,
Cepheden mektup diye yolladý.
Ve acý...
Acý bir yaþamdýr demiþtim anýmsýyormusun.

Haydi git, gelmiþse gitmek vakti,
Ve gerekiyorsa, gitmelisin.

Ardýna bakma giderken, sana kapandý bu yürek.
Hem gidenin ardý kalandýr, gün batýmý kadar aðýrdýr,
Kendi yönüne bakmalý, baþka kalanlar aramalýsýn
Sen kalanlarýn adamýsýn...

(ve sen gittin, kalabilirmiydin?)

Ey kalanlarýn adamý, gidiþine aðýtlar yazamam
Sabah aðýr aðýr düþüyor gökyüzüne,
Aðlamaklý bir güneþ çiseliyor penceremde,
Aðlamýþý sen oluyorsun.

Yokluðunla baþlýyor yeniden her þey,
Akþamda kalýyorsun...