Ýnsan bazen düþünür..
Bir yer var..orada biri var..
Ayný þeyi düþünüyoruz belki..
Ayný þeye üzülüyoruz..ayný þeye gülüyoruz..
O da çikolata sevmiyor belki..ayný þarkýyý dinliyoruz þimdi..
…
Ýleride o “ayný” insan her þeyim olacak benim..
Þu anki hayatýmda her dakika yanýmda..
Belki bir yýl sürecek belki sonuna kadar..
..
Sakin þirin lila rengi bir odada..
Pembe bir yataðýn ucuna oturmuþ yanýmdaki cam mavisi gözlü 2buçuk yaþýnda kýzýn
O sapsarý saçlarýný örerken,
Gölgesi geçecek…açýk kalmýþ kapýnýn aralýðýndan görünen..
Yanýmdaki o dünya güzeli varlýk incecik sesiyle “baba..” diyecek belki..
Ve o “baba” girecek içeri..yavaþça..yüzünde huzur dolu bir gülümseme..
Yanlýþ hiçbir þey yapmamýþ o gün…yalnýzca beni özlemiþ..
…
Sakin þirin lila rengi bir odada..
Pembe bir yataðýn ucuna oturmuþ yanýmdaki cam mavisi gözlü kýzýn..
O sapsarý saçlarýný örerken..
Eðilip boynumdan öpecek..
Omzuma koyduðu buz gibi eli gülüþünden bile fazla ýsýtacak beni..
O kýza yaklaþýp “nasýlsýn prenses??” diyecek..
Artýk tek prensesin ben olmadýðýmý fark edince üzülmeyiþime þaþýrýcam..
Bakýþlarýmýz birleþince ne düþündüðümü anlýcak ve sarýlýcak..
…
Ayný þeyi düþüyoruz iþte..
Ayný þeyi seviyoruz..ayný þeyi özlüyoruz..
O da çikolata sevmiyor..bende..
…
Elde deðil..
Ýnsan bazen düþünür..
Þu anda o yolda..benim yürüdüðümden uzak..yakýn..farklý bir yolda..
Biri yürüyor..
Bir gün kapý çaldýðýnda “hah geldi” diyeceðim biri..
“Ya beceremedim yine deðil mi? Ama bu sefer eminim doðru yaptým “dediðimde
“Hayýr caným çok güzel olmuþ” deyip yanýmdaki kutsal varlýða göz kýrpacak biri..
Soðukken ýsýtan..aðlarken susturan biri..
Belki bir yýl belki sonuna kadar..
Ama geçirilen her gün beni “ilk defa” her anlamda mutlu yapacak biri..
…
1gün 5 dakika önce oturduðum kaldýrýmda yürüyor belki…
Ben kuzeye giderken o batýya dönüyor..
1 gün 5 dakika önce orada aðladýðýmý görmüyor..
…
Ama bir gün görecek..
Tam da “öyle birisi yok.” derken..
…
O sen ol bebek..
O sen ol lütfen..