Bir takým þeyler görürsünüz ve "Niye?" diye sorarsýnýz. Ben ise bir takým þeyler düþlerim ve "Niye olmasýn?" diye sorarým. -George Bernard Shaw
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Yükselen bir aðaçlýk vardý uzaklarda Göðün yerle birleþtiði Çok uzaklarda bir ovanýn ortasýnda. Heybetliydi biraz ilerideki daðýn yükseliþi Korkuturdu kendisini uzaktan görenleri Ýçindekilerde ovanýn ve aðaçlýðýn sakinlerini, Korkuturlardý Kartallar. Acýmasýz, korkusuz Kartallar Ovada, aðaçlýkta görülünce onlar Kaçardý sýçanlar, tavþanlar Bin bir güçlükle saklanýrlardý Belki bir taþýn, bir aðacýn arkasýna Belki de bulabildikleri bir kovuða. Bir de serçeler vardý, uçsuz ovada Hiç aldýrmazlardý vahþi Kartallara Bir de üzerlerindeki gök kubbeye Uçarlardý bir oraya bir buraya gönüllerince. Ama býrakmazdý Kartallar bazen onlarý da Avlamak için deðil, Kullanýrlardý onlarý sadece oyunlarýnda Serçelerin keskin ve hýzlý uçuþlarý, Hareketleri tam bir eðlenceydi günlerce Zordu yakalamak onlarý Hiç beklemedikleri bir anda Yok, oluyorlardý, yitiyorlardý pençelerinin altýnda. Bu böyleydi yüzyýllardýr, Kimi zaman aç, Kimi zaman da oyuncu birkaç Kartal Uçuyordu sessizce ovada Bir hayvansa belki gölgesinde Belki pençesinde, Gidiyordu onunla kalesine. Günler günleri kovalamýþtý ovada Dað rüzgârlarý býrakmýþtý yerini musona. Bir canlýlýk baþlamýþtý, Küçük, büyük tüm canlýlarda Büyüklerin yerini almýþtý Minimini hayvan yavrularý da Çalýlarýn, aðaçlarýn arasýnda, arkasýnda Anlamaya çalýþýyorlardý yenidünyalarýný. Sadece onlar deðillerdi öðrenen Bu yaþamý, bu ovayý Genç Kartallar vardý Etrafta tehditkâr dolaþan Ve böbürlenerek pençelerini gösteren. Korkuyorlardý serçeler bu gösterilerden Býrakamýyorlardý kanatlarý yeni açýlan yavrularýný Endiþe etmeden. Genç kartallarýn en tehlikelisiydi Gri kartal, Þimdiden korku salmýþtý ovaya Gururla, hýrsla uçuyordu Yavrularýn ve yuvalarýn üstünde Küçük, büyük demeden götürüyordu kalesine. Gri Kartal býraktý bir gün kendisini dað eteklerine, Eðlence arýyordu kendisine Bir serçe yuvasýný kestirdi gözüne Tabi içindekileri de Yavaþça süzüldü gökyüzünde Sanki ova karardý gölgesiyle Bir baðýrýþ, figan aldý aðaçlýk ovayý Kaçýþtý yine tavþanlar, sýçanlar Kahkahayý bastý diðer Kartallar. Gri Kartal önce kaptý iki yavru serçeyi Çýrptý kanatlarýný yukarýya Hiç düþünmeden býraktý boþluða Pençelerinin arasýndakileri Cansýz çarptýlar yere, gürültüyle Öldüler hiç bakamadan gökyüzüne Yine yöneldi yuvaya Ama bu kez bir serçe çýkmýþtý karþýsýna Açtý küçük gagasýný ve atýldý Yavrularýnýn katiline Ama boþunaydý bu çaba Bir kanat darbesiyle O’da düþtü Cansýz yavrularýnýn yanýna Gri Kartal þöyle bir baktý etrafýna Öfkeyle daldý tek kalan yavru serçenin yanýna Tam yakalayacakken pençesiyle Bir acý duydu gözünün yan tarafýnda Birkaç damla kaný düþtü yavrunun kanadýna Þöyle bir baktý etrafýna Karþýsýndaydý küçük baba serçe Yuvasýný ve tek yavrusunu savunuyordu umutsuzca Kartal uçtu, öfkelenmiþti Sinirle daha da güçlenmiþti. Baba serçe hýzla uzaklaþmýþtý arkasýna bakmadan Kartal da hemen arkasýndan Bir müddet sonra yok olmuþtu ufukta Av ile avcý Yalnýz duyulan bir serçenin acý çýðlýðýydý. O günden sonra büyüttü düðerleri yavruyu O ise unutmadý ailesini Unutamadý Gri Kartalý Farklýydý diðerlerinden küçük Serçe Konuþmazdý, uçmazdý diðerleriyle Sadece kaleye, Kartallarýn kalesine bakardý öfkeyle. Diðerleri bir isim vermiþlerdi O’na Al Serçeydi adý. Adý gibi farklýydý kendisi de Durmadan uçar, hiç olmadýk hareketler yapardý gökyüzünde Aldýrmazdý küçük bedenine ve gülmelere. Toplanmýþtý bir gün serçeler aðaçta Konuþuyorlardý yavaþça Kulak kabarttý yaþlýlara; “Yeni bir yer bulmalýyýz Tehlikede hayatlarýmýz Çoðumuzu öldürdü Kartallar Böyle büyümemeli genç yavrular” Dedi en yaþlý Ata Hepsi onayladý baþýyla Yalnýz kabul etmedi Al Serçe Fýrladý ortaya Kendisine kýzanlarý dinlemedi ve seslendi; “Ey kardeþler, yaþlýlar Kaçmak olmamalý Yurdu býrakmamalý Vermeli gerekirse þehitler” Yaþlý Ata kalktý yine “Sen ey yüreði gibi kanatlarý Al Serçe Öfke düþmüþ küçük yüreðine Yanarsýn onun ateþiyle Savaþmadý, savaþamaz Hiçbir zaman bir serçe” Yine onayladý ötekiler Ve devam etti Ata serçe “Boyun eðmeli serçeler Böyle istedi Atalar Ve de Tanrýlar Onlar oldu tüm ovaya Efendiler Krallarýmýzdýr Kartallar” Sözleriyle daðýldý serçeler Ertesi gün vardý büyük göç O yüzden kalmadý kimse geriye Yine güneþ battý Sonra doðdu yine Ve ilk kýzýllýðýyla Yaþlý Atanýn önderliðinde Baþladýlar uçmaya Yeni bir yurt aramaya Sonra bir ses duyuldu Aslýn da bir haykýrýþtý bu “Kartal, Gri Kartal” Diyebildi bir serçe Döne döne düþtü yere Sonra onu bir baþkasý izledi Gri Kartal kahkahalarla daðýtmýþtý Bu koca kafileyi Herkes bir yana uçmuþtu Yalnýzca bir serçe yerde kýpýrdanýyordu Bu Ata serçeydi Baðýrýyordu can havliyle Yarým býrakmayacaktý iþini Hiç bozmadan istifini Gri Kartal yöneldi yaþlý serçeye Sonra Al Serçe belirdi Yanan gözleriyle Kartalýn üzerinde Takip etmesini bekledi gökyüzünde “Býrak kaç buradan Olma benim için canýndan Olacaksa ölümüm Kartalýn pençesinden Ne gelir senin elinden” Dinlemedi asi serçe onu Ve o altta, Kartal üstünde Süzülmeye baþladý gökyüzünde Ova susmuþ, Rüzgâr býrakmýþtý esmeyi Ve gözler çevrilmiþti Bir serçenin yaptýklarýna Al Serçe kurtuluyordu her seferinde Hiç dengesini yitirmeden Kartal çýkmýþtý Al Serçenin üstüne Kanatlarýný açmýþ Hapsetmiþti gölgesine Uzattý kanlý pençelerini Tam tutacakken serçeyi Gözden yitirdi ufacýk bedeni Ve bir an iki küçük pençe gördü Sonrasý ise karanlýk Ardýndan ovayý çýnlatan bir çýðlýk Al Serçe býrakamadý, çekemedi pençesini Takýlmýþ, saplanmýþtý sanki Amaçsýzca uçtu Kartal Görebilmek umuduyla Ama çarptý yere sertçe Çarptýðý yükseklikte kaldý Serçe Gri Kartal biraz daha gidip çarptý bir tepeye Ve kýmýldamadý bir daha Þaþkýndý ova, þaþkýndý serçeler Þaþkýndý kale ve Kartallar Al serçenin baþýnda toplandý Küçük bedenler Son nefesini veriyordu sýcak topraða Ve son bir þeyler söyledi onlara Önce topraðý ýslatan kanýna Sonra dönüp Gök Tanrýya “Boyun eðmeli serçeler Onlar oldu bize efendiler Krallarýmýzdýr Kartallar” Dedi ve yumdu gözlerini. Baþka bir yere deðil Gömüldü oraya Göçmedi, göçmek istemedi serçeler Býrakmadýlar yurtlarýný Kartallara Kartallarda dokunmadýlar bir daha onlara. Ama bir gün Bir çiçek belirdi boþ ovada Tam Al Serçenin mezarýnda Yapraklarý aldý ve bir siyah göz Tüm ovayý görebilecek bir göz Sanki vakurla izliyordu ovayý En çok da Kartallarýn yuvasýný Serçeler Gelincik dediler O’na Çünkü asiydi Açýyordu her yerde özgürce Kimi zaman dikenlerin Kimi zaman kayalarýn kucaðýnda. Sanki dönmüþtü Al Serçe Bekliyordu yine yuvasýný mertçe. Bir yerde çýkmazdý, çýkarýlmazdý Kartallarýn kalesinde, yükseklerde Çünkü korkardý Kartallar Boþ ve soðuk gecelerde Bir uðultu yükselirdi Karanlýðýn içinde O da Al Serçenin kanat çýrpýþlarý Ve de hiç bitmeyen özgürlük þarkýsýydý Yükselirdi asice.
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © çetin, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |