Her oturuþumda bu masaya ..
Her dokunduðumda, bu son olsa diye geçirdim içimden.
Bir daha yazmasam keþke ..
Yazdýkça anlamlarýn kaybolduðu, gözlerimin daha çok dýþarýya daldýðý, sokaðýn en kalabalýk anlarýnda bile kulaklarýmýn saðýrlaþtýðý, bir daha yazmasam keþke diyerek, yazýyorum, yazýyorum, savunmasýz, bir iç çekiþle dalgýnlýðýmdan geri dönerek..

Sanki yetmeyecek gibi sayfalar, kalemler çok çabuk bitecek ve sanki yarým kalacak gibi ..
En korktuðum yazarken bir þeylerin, yazacaklarýmý alý koymasý, heyecanýmý, birikmiþlerimi susturup,
ara verdirecek sesler duymak, bölünmek ..

Masadan kalkmasam diyorum, sonu gelmeyecek sandýklarým, daha yazmadýðým, yazamazsam sanki yarým kalacaðým.
En çok da anlaþýlmazlýk tutuyor ellerimden. Ýfadelerin kapalý kalmasý, bir þeylerin örtmesi,
çok þey yazýp az þey anlatmak ister gibi önce ellerim, sonra yüreðim.
Ýçimdeki çocuðun fýsýltýlarý; daha az, daha az ....
Durmadan yaz ama az ..
Azar azar yazdýklarým; gecelerce biriktirdiklerim ..
Ya bir sabahýn koynunda, ya da günün en kalabalýk saatinde dökülüyor ellerimden.
Bazen ellerimi tutasým, baðlayasým, susturasým gelir.
Neden konuþmak istemediklerimi, yazarsam çözülürüm ki?
Karmakarýþýk anlamlar, ince ince uzaklardýr aklýmý baþýmdan alan..

Ve bir yaðmurun sesidir en fazla ellerimi konuþturan. Önce gözlerim kapanýr, ardýndan ruhum, bir yaðmur yaðar, bir de ruhum ..
Susmazsa yaðmur, bir daha uyanmayacak kadar derindir uyumadýðým uykum.
Ben bile inanýrým çoðu zaman, bir düþten ibaret olan, yaðmur dinince bitecek olana.
Ne yaðmurlar, ne düþler birikti, çoðu yazýlmýþ ve yazýlmadan yarým kalanlarca.

Ömrümde bir yaðmur vardý, düþü yaþamadým,
o yaðmurdu ki; sadece ýslanýp, sadece yaðmurla paylaþtýðým.
Dinme ne olur dinme diye yalvardýðým ..
En uzun ýslaklýðým ..
Gözlerimi kapamadan, ýslanmaya sarýldýðým.
Ruhumun en özgür olduðu..
O gece anladým ki; yaðmurlarýnda sebebi vardý yaðmak için, aðlamak içinse bir þeyler gerekirdi.
Artýk sebepsiz de yaðýyor gözlerim, yaðmur; nedenli sanýyor aðlamalarýmý.
Bilmiyor ..
Bende bilmiyordum az önceye kadar, aðlamak deðildi içimden gelen, birikmiþliðimdi ..
Burada tutmalýyým ellerimi, masadan kalkmalý, gökyüzüne dönüp gözlerimi, seslenmeliyim yaðmura ..
Daha az, daha az.........

-=-
Selcan Tokgöz