Gündönümlerinde sevdim seninle olmayý!

Kýzýllaþan gökyüzünün ak kuðunun kanatlarýnda yansýmasýný seyretme zevkini ben seninle yaþadým.Göðe helezonlar çizerek yükselen berrak aþkýmýn tomurcuklarý sevginle çiçek açtý.Senin imdadýnla aþtým engelleri.Sýkýþan nefesim senin sevginin afaki okyanusunda sükuna erdi.
Kümelenen bulutlar bu aþký dilden dile dolaþtýran ak güvercinleri andýrýyordu.
Soðuyan ateþin küllenen közleri arasýnda buldum ben seni.Bir hazine gibi bin bir çileyle çýkardým yüz yýllýk maðaradan.
Ve aþkýmý bir güvercinin ayaðýna bukaðýladýðým sevda sözleriyle ilan ettim tüm iklimlere.
Nefes almanýn sýrrýna ben seninle erdim.Yüceler yücesine vardým kanat çýrpan martýlar gibi çýðlýk çýðlýk.Daðlardan yankýlanan seslerde hep sen vardýn.Denizlerin ulaþtýðý son nokta senin sýmsýcak sahillerindi.
Son bestesini yapýyorum ben bu türkünün.Kýrýlan kalemimin dökülen mürekkebi yerine göz yaþlarýmla devam ettim güftesiz besteme.Oysa nasýl anlatýlýrdý ki aþk sözsüz?Sultansýz bir saraydan ne farký kalýrdý?Güneþini yitirmiþ bir günün sonunda ,beklediði,özlediði gelmeyen mahzun bir insandan farký olur muydu hiç?
Yürek hoplamasý notalarý ilmek ilmek dizdim söz ipliðinin kanaviçesine.Yazýk ki söz,kapýsýný açmadý bana,bu aþkýn destanýný yazmam için.
Ses getirmiyor dalgalar dövdüðü kýyýlardan.Esmiyor rüzgarlar bana ilham getirmek için.

Dedim ya ben gündönümlerinde tutuldum aþka!
Sundum ebedi aþkýmý insanlýða.Sulu sepken yaðan kar bile bu aþkýn ateþini söndürmeye güç yetiremez.
Volkanlar lav püskürtse de benim sana olan vurulmuþluðumu eritemez.Erguvan renkli gökkuþaðýnýn huzmeleri arasýndan sýzan muþtuydu benim aþkým.
Sararan yapraklara haber saldým:”Ne olur biraz daha sabýr;sönmesin ýþýðýmýn pýrýltýsý,düþmeyin ,dayanýn biraz daha.Toprak olmasýn aþkým da sizin gibi.”
Ama topraða düþünce çoðalýrmýþ sevgiler.Sevgim bu topraðýn mayasý olur,üzerinde yaþayanlarý aþk iksiriyle kendinden geçirirmiþ.Güller belki de bu iksirle baðlamýþtýr.
Toprak olmadan gül bitirilmez ki...

Dedim ya ben gündönümlerinde tutuldum aþka!
Yeni bir sabah ilk ýþýklarýný üstümüze salýyordu güneþ.Ve biliyordu her doðuþun yeni hüzünler sakladýðýný.doðuyor ki yeni gündönümlerine ulaþsýn.Gündönümlerine susamýþ dudaklara bir parmak bal çalýyor.Ve bir þeb-i arus bekleyen aþýklarý Mevlana ocaðýnda “semaya”davet ediyor.
Berraklaþan gökyüzü þimdi yavaþ yavaþ aydýnlýðýný karanlýða ve ardýndan mehtaba býrakýyordu.Kuþlar hüzünlü þarkýlarla günün bitiþini müjdeliyor aþýða.
Yüreðimin iniltilerini aþk diliyle kaleme aldým.Son perdesini yaþarken bu fani aþkýn sonsuzluðu araladým gündönümlerinde.

Dedim ya ben gündönümlerinde tutuldum aþka!

Kötü Ýçerik Bildir
Gerekçe: Okumuþ olduðunuz metnin ÝzEdebiyat Yayýn Ýlkelerine aykýrý içerik barýndýrdýðýný ya da baþka bir sorun içerdiðini düþünüyorsanýz lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktýr ve en kýsa zamanda editörlerce incelenecektir.

Söyleyeceklerim var! Bu yazýda yazanlara katýlýyor musunuz? Eklemek istediðiniz bir þey var mý? Katýlmadýðýnýz, beðenmediðiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düþündüðünüz bilgiler mi içeriyor? Yazýlarý yorumlayabilmek için üye olmalýsýnýz. Neden mi? Ýnanýyoruz ki, yüreklerini ve düþüncelerini çekinmeden okurlarýna açan yazarlarýmýz, yazýlarý hakkýnda fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloða geçebilmeliler. Daha önceden kayýt olduysanýz, burayý týklayýn.

 

---

ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.

---

Yazarýn sevgi ve aþk kümesinde bulunan diðer yazýlarý...
	Ölüm Düþtü Hülyalara Sen Yoksun