þölenler kurulmuþtu ölmek için
ve yollar/þarkýlar bitimsiz
gösteriþli bir ayrýlýktý gelen
aðýrbaþlý bir hüzün genç kýzýn dudaðýnda

"unutuldum" dedi bir sürü trajedi söylediler
ölümü duydu göðe baktý
hayat dediler bir kahkaya attý
ve koridor
koyu yeþil bir muamma
"herkes ölüme zar atsýn bana ne
ben imzamý hayat için atar ve geçer giderim" dedi
hiç kimse ama hiç kimse onu unutanlarda dahil
böyle bir imza görmemiþlerdi

genç kýzýn dudaðýnda bir akþamüstü kýzýllýðý
ellerinde sorulardý açan
bir ömür/kapandý perde
bir sükut/açýldý pencere
genç kýz kalbini yokladý/trajedi dokunmamýþtý
"þükür" dedi
þükredebildiðini farketti acýnýn içinden geçebildiðini de
elemler yolundan geçebildiðini de

býrakýlmýþtý
býrakýlmak unutulmaktý onun için
uzun uzun baktý guruba birgün
ben batýp gidenleri sevmem diyecek oldu
ibrahimi düþündü sustu güldü
ölecek gibi oldu

sezgileri vardý ve imzasý
duasý dudaðýnýn kenarýnda
icabet vardý ölümün kýyýsýnda lütufla
itaat vardý artýk bu þarkýya
genç kýz uzun uzun eyvallah dedi
susarken dokundu gözyaþýna Allah dedi

açýlan bir kapýdan bambaþka kapýya
bambaþka bir yüzle geçerken genç kýz
yollarý þölenleri ve gösteriþli trajedisini düþündü
en iyi bildiði ve hiç bilmediði sýr ölümdü
bir gün ellerine baktý dua ardý
yüzü aynada sarardý
ansýzýn yýllarýn suskunluðu göründü

þölenler ölmek için kurulmazdý
yollara yakýþýrdý þarkýlar
ve yüzüne tebessüm ufuklar kadar
bir þiir gibi dokunmasaydý hayatýn zembereðine alýnyazýsý
ve kýzýn unutulmuþluðun kýyýsýna býraktýðý imzasý...,

E.Emrullah Yýlmaz