Küf tutmuþ iþte yokluðun. Gelsende deðiþtiremezsin odamýn nefesimi kesen nütubetli havasýný. Deðiþtiremezsin bir kenara býrakýp gittiðin gün yarattýðýn yürek yarasýný. Aldýrma sen boþver. Nasýl olsa birgün geçecek hepsi. Herþey çok daha güzel olacak...

Ne zaman o sessiz sahil kasabasýndan geçsen içinde bir yerlerde hastalýklý aþkýn çýkacak bilyorum. "Kendim için deðil, senin için gitmeliyim!" demiþtin ya, o zaman boþver , ben bir kýyýdan dökerim acýmý denize...Aðlamaklý olur balýklar belki ...ama biraz olsun kurtulurum yokluðundan..

Sana þarkýlar söylemek en güzeliydi. Dizimde saçlarýný okþamak. Anlamlý anlamsýz bir göz kestirmesi ve sana aþýk olmak güzeldi.Ýlk seviþmeler gibiydi tenine dokunduðum her vakit..Boðazýma takýlýrdý kelimeler her konuþmaya çalýþtýðýmda gözlerine bakarak.. Sonra alýp götürürdü kanýmdaki heyecan beni.. seni ..ve bizi..
Birgün sana senden daha fazla deðer verdiðimi anladýðým vakit koktum kendimden.."Ya giderse ne yaparým?" gittin ne yaptým?

Ayrýlýk oldu.. iki yol ayrýmý..Sen gittin , ben bakanlarýn defterine yazýldým.. Gittin ve baktým..Ýçimi kor alevler aldý.. Yüreðimi hançerledi yokluðun...Konuþamadým..Yaþayamadým...Ölemedim belkide...

Þimdi olsun boþver diyorum. Giden gitsin. Küf tuttu yanlýzlýðýn bilesin. Bir kenarda öylesine duruyor. Ýyileþiyor yaralar..Belkide kabuk baðlýyor. Ben sana dair ne varsa hergün eksilttim...Þimdi sakýn geriye dönme.. Þimdi sakýn o içindeki hastalýklý aþkýný iyleþtirmem için bana gelme...Þimdi sakýn bakma bana ilk aþkýn yarattýðý o özlemle...
Ve sen acýya gömülmeden git o anki gibi gittiðin yere..