Ruhlar Aleminde Gezinirken;

Bütün yaratýlmýþ olan ruhlar aleminde, kýpýr kýpýr merakla bekleþirken; Bana hedefe ulaþmam için harekete geçmem emredildi. Bu kutsal görevi yerine getirebilmem için sayým baþlamýþtý. Binlerce kardeþimle, uzun ve meþakkatli yolculuða ilk adýmýmý atmýþtým. Bu alemde hýzla ilerlerken, kardeþlerimin yorulup da teker teker kayarak düþtüklerini görüyor, onlar için üzülüyordum. Ama bu bir yarýþtý. Arkama bile bakmadan ilerlemem, kutsal mekana girmem isteniyordu.
Baþaracaktým!.. Baþarmam lazýmdý. Bu benim kaderimdi. Önüme hengameler çýkmasýna raðmen; nihayet yolculuðumun sonuna gelmiþtim. Diðer kardeþlerimle vedalaþtýktan sonra, bana açýlan altýn kapýdan içeriye süzülerek sýzdým. Benim için hazýrlanan mekana yerleþmiþtim. Uzun bir yol kat etmiþ yorulmuþtum. Beni sarmalayan, sýcacýk çarpan bir yüreðin içinde var olmanýn sevinci içerisindeyken, artýk güvende olduðumu da biliyordum.
Burnuma gelen bu güzel kokuyu ciðerlerime çekiyor, sýcacýk çarpan sevgi dolu bu yüreðin hikmetiyle ritmine kapýlarak, tatlý bir uykuya dalýyordum.





Baþarýmý Kutluyordum;


Minicik olan kalbim, henüz yeni yeni çýrpýnýþlar içerisinde atmaktaydý. Kulaðýma gelen güzel, edalý bir ses, beni huzura davet ediyordu. Bu ses annemin sesiydi. Yavaþ yavaþ þekillenerek , vücudumun tüm azalarý cinsiyetim belirleniyordu. Günden güne büyümenin hayretli bakýþlarý içerisinde, olup biteni yumuþacýk mis kokan yataðýmdan seyrediyordum. Sanki bir sihir eli deðmiþ gibi, parmaklarým teker teker belirirken; kollarým ve bacaklarýmýn sünger gibi ikiye ayrýlýþýný, saniye saniye deðiþimimi yarým yamalak açtýðým minik gözlerimle seyrediyor, seyrettikçe de, ulvi Ýlahinin yüceliðine þahit oluyordum. Bunlar olup biterken, hiç canýmýn yanmamasý en güzel ayrýntýydý.

Burasý, o kadar güzel ki, ferah; Ne üþüyor, ne de terliyorum. Bambaþka bir sýðýnak sanki. Acýsýz, emniyetli, tehlikesiz, çok rahat. Ama burada daha fazla kalamayacaðýmý, zamaným geldiðinde doðup dýþarýda ki, tüm güzelliklerle tanýþacaðýmý da biliyordum. Bir an önce doðmak, annemin, nurlu yüzünü görmek, onun sýcak tenine dokunmak istiyordum.








Acýyý Tattýðým Gün;

Birden bire içime garip bir sýkýntý girmiþti. Bugün kulaðýma gelen seslerle ilk defa acýyla tanýþtým. Bu çok tuhaf, anlatýlmasý zor bir duyguydu. Sanki boðazýmda iyneler hareketlenip bir batýrýlýp bir çekiliyor, nefesimi kesiyordu. Duyduklarým karþýsýnda adeta þoka uðramýþtým. Annemin söylediklerine takýlý kalmýþtým. Ýstenmeyiþimi bir türlü kabul edemiyordum. Annem sürekli benim varlýðýmdan þikayet edip, öfkesini kusuyordu:
- Hayýr buna hazýr deðilim ben daha yeni evliyim Gezip tozmak istiyorum. Bu bebek, beni tüm zevklerimden mahrum edecek. Hayýr bunu asla doðurmayacaðým…
Annemin beni istememesi çok acýtmýþtý küçük yüreðimi.
Seslendim anneme tekrar tekrar seslendim:
- Anneciðim; Ben senin o güzel yüzünü görmek, sana kavuþmak için sabýrsýzlýkla beklerken, senin beni istememeni anlayamýyorum.Bana zaman ver göreceksin yuvamýza neþe getireceðim. Her þey daha güzel olacak .
Annem yerinde duramýyor. Kah oturup kah kalkýyordu. Onu sürekli rahatlatmaya çalýþan bir kiþi vardý. Bu ses de sanýrým babamýn sesiydi. Babamýn beni istemeyiþi de ayrýca göðsüme vurulan hancer gibi acý vericiydi. Ben bunlarý yaþayacaðýmý bilseydim. Ne pahasýna olursa olsun, bu yarýþa dahil olmazdým. Daha doðmadan acýyý bana tattýran aileme çok kýrýlmýþtým. Oysaki þu ana kadar çok mutluydum. Þimdi umutlarla birlikte duygularýmda körelmiþti. Benim için artýk hayatýn yaþamanýn tadý kalmamýþtý.


Ümitsizce Yalvarýyordum;

Her severinde anneme sesleniyordum. Fakat annem bana kulak vermiyordu. Annem beni istemiyor olsa da, ben annemin içinde var olmaya hýzla büyümeye devam ediyordum.
Kafam karýþmýþtý. Her þeyi öðrenmek istiyordum. Annemin ve babamýn beni istememelerine bir anlam veremiyordum. Madem ki beni istemiyorlardý, Peki neden buradaydým?

Sordum anneme:
-Neden Anne? Neden beni istemiyorsun? Beni hiç merak etmiyormusun? Beni sev, beni iste anne. Senin sevgine, ilgine, merhametine ihtiyacým var.
Annem kararlýydý. Bana hiç acýmadan kendinden koparacaktý. Beni o melek gibi güzel yüzünü görmekten mahrum býrakacaktý. Bir ümitle bekliyorum. kýpýrdanarak hareketlerimle annemin canýný acýtmadan varlýðýmý hissettirmeye, sýrnaþarak kendimi sevdirmeye çalýþýyordum.
Çabalarým nafileydi. Kararlarýný çoktan vermiþlerdi. Sevgili annem Beni kendinden ayýracaktý. Gönül baðýyla baðlandýðým daldan, beni haince koparacaklardý. Ailemin beni istememeleri düþüncesi yorgun düþürmüþtü küçük bedenimi.








Annemin Karnýnda Geçirdiðim Son Günüm;

- Birden yüksek bir uðultuyla uyandým. Bu ses beni korkutuyordu.
Bu benim sonumun hazýrlanýþýydý. Kötü bir þeylerin olacaðýný hissediyordum. Annemin kendi elleriyle hazýrladýðý tuzaða maruz býrakýlmýþtým. Çok çaresizdim. Kendi canýmdan çok , annemi düþünüyordum ona bir þey olacaðýndan korkuyordum. Dudaklarýmýn titremesine, kalbimin çarpýntýsýna engel olamýyordum.

Oda ne! Bana doðru gelen, benden büyük bu sesli aletten kaçmak istiyor ; fakat bir türlü çýkýþ yolu bulamýyordum. O can havliyle çýrpýnmaya aðlamaya baþladým. Ürküyor, üþüyor, korkuyordum. Çaresizce sesimi duyurabilmek için, tüm avazýmýn çýktýðý kadar baðýrmaya baþladým:

- Anneciðim; ne olur bana bunu yapma. Beni senin sýcak kollarýndan mahrum býrakma. Sizlere hayýrlý bir evlat olmak için gelmek , sizinle hayatý paylaþmak istiyorum. Seninle geçirmek istediðim özlem dolu günlere, benim dünyaya gelerek ýþýðý görmeme izin ver. Bana, benim canýma, kendi isteðinle kýyma anneciðim. Acý bana merhamet et. Bana yapýlan bu saldýrýyý engelle yalvarýrým anneciðim.





Acý Son;

Haykýrýþlarým boþunaydý. Annem hiç düþünmeden benim sonumu hazýrlamýþtý. Ölüm fermanýmý imzalamýþtý. Birden soluðum kesilmiþti. Artýk acýdan sesim bile çýkmýyordu. Vücuduma giren alet, beni yavaþ yavaþ parçalýyordu. Küçük bedenime giren acý, her yanýmý sarmýþtý. Büyük bir eteþin içinde dönüyordum sanki. Dirhem dirhem yaþadýðým bu büyük acýyý, asla unutmayacaðým. Daha doðmadan ölümü tattýran. Beni istemeyen ailem. Anne baba size sesleniyorum:
- Siz benim özgürlüðümü, yaþama arzumu tüm hakkýmý elimden aldýnýz. Bana hiçbir þans tanýmadýnýz. Benim katilim oldunuz. Artýk bende sizi istemiyorum.
*Sizleri asla affetmeyeceðim!….

                                                   08/05/2005
Adalet ÇEBE