Hayalin senin yerine vazifeyi yapýyor...


Eskilerde anlatýlan türküler kadar eskidir hayalin
Unutulmuþtur belki yüzün;
Belki toptan anonim olmuþsundur ama hayalin durur orda,bir yerlerde...
Bir yerler ki hala orda yaþanýyor senle yarým kalan hesaplaþma günlerim.
Muhakkak sulanmamýþ fesleðenlerin,altý kaynamamýþ çayýn hesabý sorulur;
Muhakkak sonralarýnda hep gülümsüyorsundur çayý þekersiz içtiðim vakit.
“-Yahu!” diyorumdur sana,”-Ben kendim zaten þeker dilliyim,ne gerek var çaya bir daha þeker atmaya!”
Gülümsüyorsundur kendimi sana yarandýrmalarýma.
Yaný baþýmda bitivermelerin,sohbet baþlarýnda karþý kanepede otururken her dakika biraz daha yakýnýma geliþlerin...
Bitmez tükenmez sanýp da biraz daha fazla seviniþlerin,seviþmelerin...
Ellerinde tuttuðun salkým üzümlerin her tanesi gibi daðýlan hayallerin...
Ufukta mevsim yazdý oysa deðiþlerin...
Güzeldi oysa yazý getiriþin;kýþ giderken ki sakin düþüncelerin..

Hayalin þimdi uzaklarda ki görünmeyen deniz feneri.
Görmüyorum ama emin gibiyim orda olduðuna.
Ayný senin gibi yani..
Ne eminim ne gibiyim...

Di’li geçmiþ zamanýn hikayesinde uzanan bir köprü kurdum þimdi hayalinde.
Bulmuþtu,gelmiþti,sevmiþti,ansýzýn gitmiþti...
Yazdý mevsim,aylardan haziran...
Yýl bilmem kaçýncý asrýn bilmem kaçýncý 1990larý...
Oradan buraya geçip gelen tek þey ben oldum ya buna yanarým!
Sen nerde kaldýn?
Zor mu gelmiþti karþýlardan yamacýma gelmeler?
Sevmiþtin beni yok buna itirazým ya neden iki damla gözyaþýn yok?
Beni aðlatamayacaðýn günleri çoktan geçtim,hayalin senin yerine vazifeyi yapýyor.