Dün yatsý'nýn ne kadar sonrasýnda baþlamýþtý gece?Uyku yorgun gözlerinene zaman gelmiþti ve göz kapaklarý ne zaman kapanýp adlarýnýn gereklerini yerine getirmiþlerdi? Dönüp durmuþtu yataðýnýn içinde;Bir o yana bir bu yana...Aðýrlaþtýkça göz kapak-larý,o uyumamaya direnmiþ,o direndikçe aðýrlaþmýþtý gözkapaklarý.Parmaklarý hep telefonunun üzerinde,-gözleri hep ekranda belirecek çaðrýda,kulaklarý çaðrýyý gönderecek zil sesinde...Böyle kaç asýr geçti bilinmez.Bir gerçek var o da arama tuþuna bastýkça telefonundan duyulan "Ulaþýlamýyor" kaydý delirtecek...
Ne zaman uyuduðunun farkýna varamýyor.Gözleri ansýzýn kapanýverdiðinden olacak.Uykusunda "Uyku ölümün kardeþidir"diyen bir ak sakallý ermiþin sesine uzak yakýn minarelerden yükselen ezan sesleri karýþýrken aralandý gözleri... Aralandý da, zaten o sýrada duydu cep telefonunu zilini.Bakýnca anladý ki telefonun ekranýna düþen dün akþam biteviye beklediði arayýþtý.. Ýçi kýpýr kýpýr oldu yine. Yine düþündü ki yeni bir sabaha daha uzaktaki sevgisinin ve sevgilisinin manevi varlýðýyla baþlamýþtý. Tanýn aðarýþý eklendi sonra Aðarýþýn hissediliþi...Hissediliþin ürpertisi.Ürpertiyle daha da ayrýmýna varýlan yalnýzlýk...