Ey kara bulutlarý delip geçen keskin ýþýk!
Yýkýlmaz umursamazlýklarýn, yüce karamsarlýk daðlarýnýn arasýndan, bana hayatýn yaþanýlasý büyüsünü inatla hatýrlatan gizemli mucize!
Zihnimde yeniden esmeye baþlayan umut rüzgarýnýn, bülbülleri aþktan deli divane eden pýrýltýlý esintisi!
Gönlümün taze kýpýrtýsý, sahiplenme hissimin son sahibi!

O çiçeklerle bezenmiþ kalbini aç ve dinle beni…

Yeni açtýðým beyaz sayfalarýn üzerindeki ilk yazýdýr senin gönül yazýn…
Yeni kurduðum çocuksu hayallerin baþrolü senindir…
Kalbimde büyüyen görkemli destanlarýn, gülleri kýskandýran dilberi sensin…
Taze kýrýlmýþ kalbimin ilacý sensin…
Yýrtýlan umutlarýmýn yamasý sensin…
Ýçimdeki kurumuþ güllerin yaðmuru sensin…
Sesi kafamda yankýlanýp duran kaval sensin, saz sensin…
Donmuþ yüreðimi eriten ateþ sensin, har sensin…
Yapmacýk gülüþlerin ardýndaki gizli hüzün sensin ve en derin üzüntülerin ardýndaki içten gülümseme…

Kararmýþ ufkumdan, doðabileceðin en güzel zamanda doðdun… Siyah dünyama yedi renginin her tonunu getirdin… Hayatý “zoraki” bulduðum, artýk bitsin istediðim en siyah günlerimde ömrüme ömür kattýn…
En umutsuz zamanýmda, dertlerin, tasalarýn, feryatlarýn, figanlarýn arasýndan bana geldin…
Gelmesin sonu, bin ömür boyu,
Ýyi ki geldin,
Sefa geldin,
Hoþ geldin…