KÖR YANSIMA
Senin kör olduðunu bilerek bugün senden yapmak istemeyeceðin birçok þey istemiþtim.
Aðlatmýþtým aðlamýþtým senin sevgin için benim sevgim için. Bana kýzma tek suçlu biz deðil
dik. Suçlular oralarda buralarda belki de bizim yerimize baþkalarýný düþünerek geçiriyordu kal
an günlerin sonlarýnda…
Evet sen kör olduðunu bilerek yapmýþtýn resmimin çýplak olarak hafýzanda belirmesini
ama sende hafýza yoktu. Senin görebilecek bir tek rüyan bile yoktu belki de benden sonra olan
zamanlarýnda.
Suçlularýn mizacýný anlayabilir misin? Bana hayatýmda ilk kez elmas göstermiþlerdi. Ne olduðunu anlatamam sana kendini çok kötü hissedersin. Ama þunu öðrenmiþtim. Diðer yüzleri
insancýl olmayan maddesel dünya’ya ait olan. Yani kötü düþüncelerimi görmüþtüm elmasýn o
parçalar içindeki yüzünde meðer biz ne kadar çok ayna’ya bakýyormuþuz. Ben suçluyum bana
bunu o parçalý yüz öðretmiþti.
Duygular nasýl incitilir bilir misin? Sen tabi nereden bileceksen benim çýplak resmimi hafýzanda kör olduðunu bilerek canlandýrýyordun. Anlatýyorum boya takýmlarýný býrakma elinden.
Gerçekten de tek suçlu bizler deðildik. Suçlu belki bir insan belki bir sahil kýyýsý ya da bir maddeydi.Ama sen bu portre’yi baþladýðýnda ben bu hatalarý sona erdirmek isteyecektim.
O portre ki belki de bizim aþkýmýzýn son sayfalarýydý.
Duygular nasýl incitilir bilir misin? Nereden bileceksin son sayfamýzý yaþýyoruz. Þimdi
eline sadece kara bir kalem almalýsýn ve ben aldatýldým yazmalýsýn. Ne olur aðlama! Bu eski
bir yapraðýn son cümleleri olarak kalmalý.
Senin kör olduðunu bilerek bugün senden yapmak istemeyeceðin birçok þey istemiþtim.
Beni karþýlýksýz olarak sevmeni bunun karþýlýðýnda da sadece hüzün’ü hak etmeni saðlamýþtým
Portre de ki cümlelerde aþký aramýþtým. Ama ben de karþýlýðýmý kör olduðumu öðrenerek almýþ biriyim.
Ben suçluyum seni hiçbir zaman sevmedim.